Και δεν προλαβαίνω να γράψω και τα μάτια βουτηγμένα στα αιματηρά δάκρυα. Σκόρπιες σκέψεις και στο κεφάλι μου να κοχλάζουν σκατόφατσες, διαστροφικές πολιτικοντεμέκ φάτσες. Αηδιαστικές πληροφορίες από ένα καθεστώς ακινησίας και ηθικού πολέμου.
Οι αριστεροί και οι δεξιοί; Όχι. Πλέον δεν μιλάμε για ιδεολογίες, αγαπητέ μου.
Μιλάμε για ανθρώπους από τη μία και για ανθρωποποιημένα κατασκευάσματα από την άλλη. Και τώρα, σήμερα θα φανούν ποιοί είναι με ποιούς. Δεν παίζουμε λέμε! Τα είδαμε τα έργα ξανά. Τις ξέρουμε τις πολλαπλές αυτοκτονίες αυτού του λαού.
Πόση οργή τους έχω θέε μου. Πόσο θα κλαίνε ακόμη οι ψυχές μας; πόσο θα βασανίζονται τα ταλαίπωρα κορμιά από το σωματείο αδίστακτων γραβατοφορεμένων ορνίων.
Ποιοί είναι ποίοι? Ποιός είναι ο Τζέκηλ και ποιός ο Χάιντ; Δεν με νοιάζει να πιστέψω, δεν με νοιάζει να ανασάνω, θέλω μόνο να φτύσω όσους χόρευαν τον θάνατο μιας χώρας ολόκληρης με τους ασημαντικούς πολιτικάντηδες τους να χτυπούνε παλαμάκια σε έναν άθλιο, κακοπαιγμένο ζορμπά από έναν σωρό διεφθαρμένων επαγγελματιών φονιάδων.
Πόσο ακόμη θα θυσιάζουμε ζωές στο βωμό της απληστίας μας; Πόσο ακόμη θα ανακυκλώνονται τα ταλαιπωρημένα βασανισμένα σώματα;
Παρακολουθώ τις εξελίξεις ώσπου αυτές γίνονται πιό μεγάλες από εμένα με καταβροχθίζουν και το απεχθές τέρας καταφθάνει και ετοιμάζεται να τα θερήσει όλα. Συνειδήσεις ,από αυτές τις λίγες που απέμειναν, ικανές ωστόσο να σε λαβώσουν πανάσχημο τερατούργημα και να σε συνθλίψουν. Αυτές ξέρουν την αχίλλειο πτέρνα σου καημμένε και να φοβάσαι.
Τα νεκραναστημμένα κορμιά μας και οι λέξεις μαστίγια θα είναι εκεί να στοιχειώνουν τα ματαιόδοξα όνειρα σας, τα πλειστηριασμένα μυαλά σας.
Να γίνονται εκείνοι οι δαίμονες που θα κυκλοφορούν τα βράδυα σπίτια σας και θα καίνε τα ατροφικά εγκεφαλικά σας κύτταρα. Εκείνες οι φωνές που ακούτε, θυμίζοντας σας το ανίκανο, κομπλεξικό , στριφνό,τιποτένιο, βρωμερό, μικρό, απαίδευτο, σκατένιο, φασιστικό εγώ σας.
Πού είναι το κάρμα σας και όλες αυτές οι φιλοσοφίες ευ-δαιμονισμένοι bourgeoisie;
Ξυπνήσαμε η ακόμη κοιμόμαστε μπροστά από τις φωτεινές οθόνες μας; εκτεθείτε, γράψτε, μοιραστείτε, μιλήστε πριν μας στερήσουν και το τελευταίο όπλο μας.
Γράφουμε ιστορία ρε! Δεν είναι ώρα για κρυφτό. Και προσοχή στα ύπουλα συνεταιράκια- νταβατζήδες που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, καραδοκούν έτοιμοι να κατασπαράξουν. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα αγαπητέ μου. Δεν είναι. Και ας ήμουν και εγώ ένας από αυτούς που ανάσαν για λίγο. Τώρα αρχίσανε τα όργανα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου