What´s going on λοιπόν…. Και έτσι όπως αναρωτιόμουν μια ολόκληρη εβδομάδα «What´s going on?» η απάντηση ήρθε από μόνη της. Για την ακρίβεια είναι μπροστά στα μάτια μου. Και να ήθελα δηλαδή δεν θα μπορούσα να μην την δώ. Όλοι γύρω μου προβληματισμένοι για τις σχέσεις. Είτε ετεροφυλόφυλοι είτε ομοφυλόφυλοι..Kλαίγονται και αναρωτιούνται...Mα γιατί; Καλώς ή κακώς οι σχέσεις είναι πόλεμος. Αλλά όχι με τον άλλον. Κυρίως με τον εαυτό μας. Όσο πιο πολύ ο άλλος μας φέρνει αντιμέτωπο με τις βαθύτερες αλήθειες μας και φόβους μας τόσο πιο πολλές οι συγκρούσεις και τα προβλήματα.
Το θέμα είναι φορές που μας φτάνει στο αμήν και το ρίχνουμε στην τρελή, άλλες πάλι που μας κάνει παρανοικούς, ζηλιάρηδες, εγωκεντρικούς, χαοτικούς, μίζερους, drama queens και δε συμμαζεύεται... Με ένα λεξιλόγιο πάμπλουτο να μας μπερδεύει ακόμη πιο πολύ, εγκλωβίζοντας μας σε ένα ατέρμονο παίχνιδι λέξεων ,όπου τελικά κανείς δεν ακούει το τι λέει ο άλλος.
Τι φταίει; Δε νομίζω πως από την εποχή των παππούδων μας έχει αλλάξει αυτό το αλλαλούμ. Εκείνο που σίγουρα διαφέρει είναι η μορφή και το περιβάλλον της ασυννενοησίας. Σχέσεις fast food επιτάσσει η νέα τάξη πραγμάτων. Τρώμε γρήγορα, παράγουμε γρήγορα, αλλάζουμε διαρκώς τόπους και η μόνη σταθερή αξία είναι η αστάθεια. Βαριόμαστε εύκολα και πού καιρός για σχέσεις. Πριν καλά καλά ξεκινήσει κάτι έχει τελειώσει. Μας πιάνει απληστία και θέλουμε να «κατασπαράξουμε» όσο περισσότερους/ ες γίνεται.
Πού χρόνος για κατανόηση, υπομονή και ειλίκρινεια. Αυτά είναι για τους παλαιομοδίτες. Νέοι άντρες και γυναίκες εγκλωβισμένοι στα πατερναλιστικά πρότυπα και στερεότυπα μιας κοινωνίας που σκοτώνει καθημερινά την αγάπη και τον έρωτα.
Άνδρες που ελκύονται από δυναμικές γυναίκες με ισχυρή προσωπικότητα, κάτι που στην πορεία δεν το αντέχουν και τρέμουν μπροστά στην ανέλιξή της. Η κτητικότητα είναι ο θανάσιμος εχθρός μας που δύσκολα αλλάζει. Η γυναίκα που απολαμβάνει έντονα τη ζωή, όπως ακριβώς ένας άντρας της αντίστοιχης ιδιοσυγκρασίας, συνεχίζει να φέρει την ταμπέλα της «εύκολης», «τρελής», «ελάχιστα σοβαρής». Η αντίστοιχη πουτάνα των παλαιότερων εποχών συχνά και των δικών μας...Καθότι όμως θέλουμε να θεωρούμαστε προοδευτικοί αλλάζουμε τις λέξεις ενώ τις συμπεριφορές δεν τις αγγίζουμε καν.
Μας αρέσουν οι αλήθειες και οι ειλικρινείς άνθρωποι μα τελικά δεν τα αντέχουμε και στην πορεία ο εγωισμός και η εγωκεντρικότητα μας τυφλώνουν.
Δεν βλέπουμε ποιον έχουμε απέναντι μας και πριν καλά καλά τον γνωρίσουμε, νομίζουμε ότι τον ξέρουμε αναπαράγοντας σχήματα παλαιότερων σχέσεων και εικόνων απο ταινίες του Ηollywood.
Αντί λοιπόν να κουβεντιάζουμε με τον άνθρωπο που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει τη δεδομένη στιγμή(κάτι που συχνά το ξεχνάμε), συζητάμε τα προβλήματα μας με όλους τους υπόλοιπους φίλους και ειδήμονες και άλλοτε με κανέναν...Ούτε καν με τον ίδιο μας τον εαυτό, καταδικάζοντας τον σ’ ένα μαζοχιστικό φαύλο κύκλο.
Κάνουμε σεξ και όχι έρωτα. Αναπαράγουμε ό,τι είδαμε σε ταινίες πορνό και δεν μας ενδιαφέρει τι νιώθει ο άλλος. Αναρωτήθηκες ποτέ ποιός είναι αυτός ο άλλος; Ναι... Αυτός που έχεις απέναντι σου. Είναι ο καθρέφτης σου. Όσο πιο καθαρός, τόσο περισσότερο καθρεφτίζει τα όμορφα σου χαρακτηριστικά αλλά και τα άσχημα... Αυτά που απεχθάνεσαι και απωθείς. Αντί λοιπόν να τον σπάς, να τον γυρνάς ανάποδα ή να τον σκεπάζεις, φρόντισε τον, καθάρισε τον (και δεν εννοώ να τον καθαρισείς με azax!) και προσπάθησε να τον χρησιμοποιήσεις σωστά. Να δεις καλά τις ατέλειες και να τις αγαπήσεις για να μπορέσεις να τις αλλάξεις. Όσο προβάλλουμε τις αδυναμίες και τα σχήματα μας στον άλλον χωρίς να κοιταχτούμε καλά στον καθρέφτη, αυτός μια μέρα θα σπάσει και τότε θα έχουμε χάσει μια μοναδική ευκαιρία να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να αγαπηθούμε αληθινά.
