tag:blogger.com,1999:blog-75489158893365084322024-03-12T15:48:12.784-07:00Θεωρίες της Loica ή αλλιώς να 'χαμε να λέγαμε* LOICA´S THEORIESmundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.comBlogger19125tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-65079782465151463762015-02-16T12:44:00.000-08:002015-02-16T13:13:20.120-08:00περί τεράτων, 2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-_KHZ3HFoXt4/VOJTTL3xBII/AAAAAAAAAfk/X0YaS9V1imc/s1600/salo%2Bpasolini%2B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-_KHZ3HFoXt4/VOJTTL3xBII/AAAAAAAAAfk/X0YaS9V1imc/s1600/salo%2Bpasolini%2B.jpg" height="414" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
Και δεν προλαβαίνω να γράψω και τα μάτια βουτηγμένα στα αιματηρά δάκρυα. Σκόρπιες σκέψεις και στο κεφάλι μου να κοχλάζουν σκατόφατσες, διαστροφικές πολιτικοντεμέκ φάτσες. Αηδιαστικές πληροφορίες από ένα καθεστώς ακινησίας και ηθικού πολέμου.<br />
Οι αριστεροί και οι δεξιοί; Όχι. Πλέον δεν μιλάμε για ιδεολογίες, αγαπητέ μου.<br />
<br />
Μιλάμε για ανθρώπους από τη μία και για ανθρωποποιημένα κατασκευάσματα από την άλλη. Και τώρα, σήμερα θα φανούν ποιοί είναι με ποιούς. Δεν παίζουμε λέμε! Τα είδαμε τα έργα ξανά. Τις ξέρουμε τις πολλαπλές αυτοκτονίες αυτού του λαού.<br />
<br />
Πόση οργή τους έχω θέε μου. Πόσο θα κλαίνε ακόμη οι ψυχές μας; πόσο θα βασανίζονται τα ταλαίπωρα κορμιά από το σωματείο αδίστακτων γραβατοφορεμένων ορνίων.<br />
<br />
Ποιοί είναι ποίοι? Ποιός είναι ο Τζέκηλ και ποιός ο Χάιντ; Δεν με νοιάζει να πιστέψω, δεν με νοιάζει να ανασάνω, θέλω μόνο να φτύσω όσους χόρευαν τον θάνατο μιας χώρας ολόκληρης με τους ασημαντικούς πολιτικάντηδες τους να χτυπούνε παλαμάκια σε έναν άθλιο, κακοπαιγμένο ζορμπά από έναν σωρό διεφθαρμένων επαγγελματιών φονιάδων.<br />
<br />
Πόσο ακόμη θα θυσιάζουμε ζωές στο βωμό της απληστίας μας; Πόσο ακόμη θα ανακυκλώνονται τα ταλαιπωρημένα βασανισμένα σώματα;<br />
<br />
Παρακολουθώ τις εξελίξεις ώσπου αυτές γίνονται πιό μεγάλες από εμένα με καταβροχθίζουν και το απεχθές τέρας καταφθάνει και ετοιμάζεται να τα θερήσει όλα. Συνειδήσεις ,από αυτές τις λίγες που απέμειναν, ικανές ωστόσο να σε λαβώσουν πανάσχημο τερατούργημα και να σε συνθλίψουν. Αυτές ξέρουν την αχίλλειο πτέρνα σου καημμένε και να φοβάσαι.<br />
<br />
Τα νεκραναστημμένα κορμιά μας και οι λέξεις μαστίγια θα είναι εκεί να στοιχειώνουν τα ματαιόδοξα όνειρα σας, τα πλειστηριασμένα μυαλά σας.<br />
<br />
Να γίνονται εκείνοι οι δαίμονες που θα κυκλοφορούν τα βράδυα σπίτια σας και θα καίνε τα ατροφικά εγκεφαλικά σας κύτταρα. Εκείνες οι φωνές που ακούτε, θυμίζοντας σας το ανίκανο, κομπλεξικό , στριφνό,τιποτένιο, βρωμερό, μικρό, απαίδευτο, σκατένιο, φασιστικό εγώ σας.<br />
<br />
Πού είναι το κάρμα σας και όλες αυτές οι φιλοσοφίες ευ-δαιμονισμένοι bourgeoisie;<br />
Ξυπνήσαμε η ακόμη κοιμόμαστε μπροστά από τις φωτεινές οθόνες μας; εκτεθείτε, γράψτε, μοιραστείτε, μιλήστε πριν μας στερήσουν και το τελευταίο όπλο μας.<br />
<br />
Γράφουμε ιστορία ρε! Δεν είναι ώρα για κρυφτό. Και προσοχή στα ύπουλα συνεταιράκια- νταβατζήδες που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, καραδοκούν έτοιμοι να κατασπαράξουν. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα αγαπητέ μου. Δεν είναι. Και ας ήμουν και εγώ ένας από αυτούς που ανάσαν για λίγο. Τώρα αρχίσανε τα όργανα.<br />
<br />
<br />
<br /></div>
mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-79518766851880126932015-01-24T07:51:00.000-08:002015-01-26T14:11:08.982-08:00ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΑΠΌ ΜΑΚΡΥΑ/ ΕΚΛΟΓΈΣ 2015<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-yDWJ_S3JO-g/VMPA0fXa8aI/AAAAAAAAAfU/0qY2BSOcv1A/s1600/conocerse.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="color: black;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-yDWJ_S3JO-g/VMPA0fXa8aI/AAAAAAAAAfU/0qY2BSOcv1A/s1600/conocerse.jpg" height="320" width="240" /></span></a></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EL" style="color: black;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EL" style="color: black;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EL" style="color: black;"><br /></span></span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EL" style="color: black;">Σήμερα,</span><span lang="EL" style="color: black;"> κ</span><span lang="EL" style="color: black;">αθισμένη σε μια καρέκλα που με ενοχλεί πολύ, που σκίζει το σώμα στα δύο, σε ένα χώρο που δεν θα επέλεγα ποτέ να εργαστώ. Συμβιβασμένη με<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>μια ψεύτικη ασφάλεια. Εκεί που δεν μπορείς να χτίσεις όνειρα.<br /><o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Όλως παραδόξως αυτό έτυχε να είναι για μένα το μέρος που μου επέτρεψε με έναν μισθό χιλίων ευρώ να υπάρξω, να κάνω φίλους και να γνωρίσω ανθρώπους μοναδικούς. Να μην σκέφτομαι να πιω έναν καφέ και μία μπύρα. Να ζήσω έστω και με αυτά τα 1000 ευρώ. Να γίνω δυνατή για να μπορώ να αμφισβητήσω ξανά την ασφάλεια αυτή και να ψάξω κάτι καλύτερο, φυσικά πάλι μακρύα από την Ελλάδα. </span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Να βιώσω στιγμές μακρύα από μία χώρα που πίστεψα και εκείνη με πρόδωσε.Μου πουλούσε φρου φρου και αρώματα και φρούδες ελπίδες σε πανεπιστημιακά πηγαδάκια. Μου υποσχέθηκε πως αν κάνω σπουδές στα εξωτερικά θα γυρίσω φτασμένη και όλες οι πόρτες θα είναι διάπλατα ανοιχτές.Παραήταν ανοιχτές όμως και έμπαζε.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Μια κοινωνία καμμένη και θρεμμένη από της ίδιες τις στάχτες.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Στην πορεία άνοιγαν τα μάτια μου, τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιό καθαρά. Λίγο<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>η απόσταση και οι άνθρωποι που έρχονταν στη ζωή μου, λίγο οι σπουδές, οι συναναστροφές, η καλή ζωή, τα όνειρα που πραγματοποιούνταν και όσα ματαιώνονταν.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><o:p> </o:p></span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Στην Eλλάδα δεν ξέρω πως ζούνε οι φίλοι μου. Πώς κάνουνε οικογένειες, πώς, πώς. Πώς είναι η καθημερινότητά τους. Εκείνο όμως που μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση είναι πως μετά από μια συνάντηση συμμαθητών μετά από 10 ολόκληρα χρόνια, σχεδόν οι περισσότεροι στην ερώτηση «πείτε βρε παιδιά τα νέα σας» η απάντηση ήταν « τα ίδια». </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "MS 明朝"; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-font-family: "Helvetica Neue"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "MS 明朝"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-font-family: "Helvetica Neue";">Π</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">ώς είναι δυνατόν, αναρωτιόμουν.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Από μακρυά παρακολουθώ τις εξελίξεις. Εξελίξεις που φτάνουν σαν έναν αιχμηρό μαχαίρι στην καρδιά. Μια καρδιά φορτισμένη με τόσες ελληνικές εικόνες από παιδί. Με όλα αυτά τα όμορφα τα ιδιαίτερα ενός πληγωμένου λαού αλλά και ενός λαού που στα δύσκολα κατατρέχει σε ένα μεγάλο κομμάτι του στους μεσαιωνικούς παλιμπαιδισμούς.Στον αναχρονισμό και τους λαικισμούς.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Η Ελλάδα όμως δεν είναι μόνο οι ειδήσεις σας. Συγχρόνως έχω μία άρνηση. Σαν να μην υπάρχει. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Και τί έγινε, λέω. Πόσα ψέμματα ακόμη;</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Κάπου εκεί λοιπόν,μακρύα, υπάρχει μια άλλη πραγματικότητα, μια πραγματικότητα σκόρπια στα πέρατα της<span class="apple-converted-space"> </span></span><span style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">E</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">υρώπης και του κόσμου.</span><span style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"> Για την Ελλάδα έ</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">νας άλλος κόσμος που είναι στο<span class="apple-converted-space"> </span></span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">mute</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">. Σε αργή κίνηση. «Καλύτερα να μην τους ξέρουμε όλους αυτούς. Φύγανε έξω στα δύσκολα και το παίζουνε μάγκες». Σαν να το έχω ξαναδεί το έργο. Σαν να το έχω ξαναδιαβάσει. Ίσως για πολλούς όταν φύγαμε να ήταν ένα καπρίτσιο. Να ήταν της μοδός. Να θέλαμε να δοκιμάσουμε, να γνωρίσουμε, να ξεστραβωθούμε. Να ανοίξουμε τα μάτια μας. Και καλά κάναμε. Αγαπήσαμε νέους τόπους, ερωτευτήκαμε. Πολιτικοποιηθήκαμε από μακρύα. χωρίς πλύσεις εγκεφάλου καλά μεθοδευμένες.<br /><o:p></o:p></span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Έπειτα να θελήσαμε να γυρίσουμε και να φέρουμε νέο αέρα σε αυτόν τον ψόφιο τόπο. Δεν<span class="apple-converted-space"> </span>μας<span class="apple-converted-space"> </span>αφήσατε</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Δεν μας αφήνετε. Πολλές φορές σκέφτηκα να επιστρέψω, κάθε βράδυ ξυπνάμε με αυτή τη νοσταλγία και με ένα όνειρο ενός τόπου που μπορεί κάποια στιγμή να μεγαλώσει, να ωριμάσει κάποτε.. κάποτε</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">..<span class="apple-converted-space"> </span></span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Αυτό το όνειρο όταν κοιμάμαι, όταν ξυπνάω και κάθε φορά που βρίσκομαι με τους αγαπημένους φίλους στα πέρατα της Ευρώπης.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Ποιός μας έκλεψε αυτήν την επιλογή του να γυρίσουμε στην χώρα μας;</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Μια χώρα που επιτρέπει αυτή τη στιγμή την ανάδυση του ναζισμού και φασιστικών στοιχείων χωρίς να αναρωτιέται πόσα από τα δικά της παιδιά έχουν καταφέρει μια αξιοπρεπή ζωή σε άλλες χώρες του κόσμου, κερδίζοντας σεβασμό, αποδοχή και μια ζωή ίση με τους πολίτες του τόπου που τους φιλοξενεί. Πού είναι αυτά τα παιδιά σας δεν νομίζω να το έχετε αναρωτηθεί. Γιατί ακόμη και αν κάποια μέρα φερόντουσαν αντίστοιχα κάποιοι κάπου εξώ καρφάκι δεν θα σας καιγόταν. </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "MS 明朝"; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-font-family: "Helvetica Neue"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "MS 明朝"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-font-family: "Helvetica Neue";">Μ</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">όνο το τομαράκι σας όμως. </span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "MS 明朝"; mso-ansi-language: EL; mso-ascii-font-family: "Helvetica Neue"; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-font-family: "MS 明朝"; mso-fareast-theme-font: minor-fareast; mso-hansi-font-family: "Helvetica Neue";">Τ</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">ο σπιτάκι μας και τον πενιχρό μισθό μας να φυλάξουμε μην μας τον πάρουνε οι ξένοι. Μεσαίωνας.</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">Μια χώρα που φοβάται την αριστερά</span><span lang="EN-US" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";">;</span><span lang="EL" style="color: black; font-family: "Helvetica Neue"; mso-ansi-language: EL; mso-bidi-font-family: "Times New Roman";"> Δεν θέλω να πιστέψω. </span>Βεβαία μπορεί και να την φοβάται γιατί έχει χάσει την πίστη του και όχι άδικα. Έ<span lang="EL">νας τόπος που φοβάται, ή μάλλον καλύτερα αδιαφορεί, να διεκδικήσει τα παιδιά της πίσω. Να τους αποδείξει ότι δεν είναι έτσι. Γιατί να επιτρέπουμε όλο αυτό το αιώνιο παιχνίδι; Θεωρώ απαραίτητη εργασία για κάθε Έλληνα πολίτη που σέβεται τον εαυτό του, πριν ψηφίσει να δει τα εξής δύο ντοκυμαντέρ, ΑΓΟΡΑ του Αυγερόπουλου και Φασισμός του Χατζηστεφάνου.</span></span><br />
<span style="font-family: Helvetica Neue, Arial, Helvetica, sans-serif;"><span lang="EL">Ευτυχώς που ακόμη υπάρχουν αληθινοί διανοούμενοι. Ό</span>λοι πριν βάλετε το χεράκι στη κάλπη να κάνετε ένα ραντεβού με τον εαυτό σας και να αναλογιστείτε. <span style="color: black;">Θα κλείσω με μια ευχή που πιστεύω εκπροσωπεί ένα μεγάλο κομμάτι των φίλων μου στο εξωτερικό. Όσο και αν ποτέ μου δεν πίστεψα στις κυβερνήσεις, εύχομαι από αύριο την έναρξη μιας αριστερής τάξης πραγμάτων και νοοτροπιών </span>(και ας μην ταυτιστεί αυτό με κόμματα) , που ίσως να έχει να κάνει πιο πολύ με μεμονωμένα άτομα,που θα προασπίσουν την δημοκρατία και θα προσπαθήσουν να διαμορφώσουνε ένα σκηνικό γεμάτο ελπίδα και προοπτικές, που θα επουλώσει κάποιες πληγές και θα κερδίσει την εμπιστοσύνη μας, σιγά σιγά, έτσι ώστε η Ελλάδα να ξαναγίνει επιλογή για εμάς. Μια επιλογή για την οποία δεν θα μετανοιώσουμε.</span></div>
mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-61740476240717159972014-01-07T13:36:00.000-08:002015-01-26T14:16:37.615-08:00ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΑ <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ZrWhfwnOthI?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<br />
<br />
Σήμερα θα γράψω, είπα και άρχισα. Χωρίς να ξέρω γιατί. Είναι που διαβάζω και αυτό το βιβλίο για την Γκεστάλτ (καταπιάστηκα και πάλι, μπας και θυμηθώ τι σπούδασα.)<br />
Η Γκεστάλτ λοιπόν μας λέει ότι αυτό που συμβαίνει τώρα, στο σήμερα,<br />
είναι και αυτό που έχουμε, η πραγματικότητά μας. Ότι δεν υπάρχει παρελθόν μέλλον κτλ.<br />
<br />
Καλές οι θεωρίες αλλά προτιμώ να τις συνδυάζω με το σήμερα για να προσγειώνομαι λίγο και να μην καταντώ σαν ορισμένους ονειροπαρμένους, φαντασμένους διανοούμενους που περιφέρονται ναρκισσιστικά φορώντας για κασκόλ τις θεωρίες τους. Και μετά τί ; Να πάμε σε κάνα πάρτυ να πάρουμε κανένα ναρκωτικό να πιούμε τα ουίσκια μας και να πούμε εξυπνάδες με τους τριγύρω μας. Μπορεί και ναι και όχι, και γιατί όχι; και τί με μέλλει εμένα δηλαδή; Και όλα τα ερωτήματα έρχονται το ένα μετά το άλλο, και δη μετά την επιστροφή από Ελλάδα.<br />
<br />
Κάθε φορά μοιάζει διαφορετική όμως δεν ξέρω πλέον αν έχει να κάνει με εμένα ή την απόσταση, τον τρόπο ζωής μου μακρύα από εκεί ή το πως βλέπω πλέον τα πράγματα γύρω μου.<br />
<br />
Έφτασα μέρες γιορτίνες και συνάντησα κόσμο. Λίγο και αγαπημένο αυτή την φορά. Λίγες κουβέντες και όχι φλυαρίες. Οι σκέψεις πολλές, οι μέρες λίγες. Είχα λοιπόν το ακόλουθο τουρλού στο μυαλό μου.<br />
<br />
Εκεί που πιστεύεις ότι μπορείς να βγάλεις συμπέρασμα και νομίζεις ότι η απόσταση σου δίνει πλεονέκτημα να είσαι αντικειμενικός παρατηρητής έρχεται το συναίσθημα και εκεί όλα πάλι μπερδεύονται. Είσαι εσύ, ο Έλληνας του εξωτερικού που σου λείπει η Ελλάδα, αλλά γιατί;<br />
για τα σουβλάκια, τις ταβέρνες με τα ρεμπέτικα και τα πανηγύρια,και φυσικά τα ελληνικά νησιά. Και έπειτα τα κάνεις και αυτά και όταν όλα αυτά τελειώσουν δεν ταυτίζεσαι με πολλά από όσα βλέπεις γύρω σου. Οι άνθρωποι μιλάνε γύρω σου και πολλά σου ακούγονται ξένα. Και μέτα σου λένε οι άλλοι , "καλά χαλάρωσε" δεν λείπεις και 20 χρόνια. Και γελάς γιατί λες ναι έτσι είναι και δεν θα μπεις στο κόπο καν να εξηγήσεις ότι σήμερα τα 6 χρόνια είναι σαν 20. Τα δεδομένα δεν είναι τα ίδια όπως όταν οι γιαγιάδες μας πήγανε στη Γερμανία για δουλειά. Και μετά ενώ μόλις έχεις σκεφτεί αυτό δίνεις πάλι μια σφαλιάρα στον εαυτό σου και λες "σκάσε και δες καθαρά ότι μάλλον παίζει να μην έχει και μεγάλη διαφορά η γιαγιά σου στη Γερμανία πριν χρόνια με τους Έλληνες που τρέχουν σήμερα στα Βερόλινα.<br />
<br />
<br />
Θέλεις να δεις την πραγματικότητα όσο πιο αμερόληπτα γίνεται αλλά μετά σου έρχονται στο νου όλα όσα θέλεις να κάνεις στην πόλη σου και απλά δεν μπορείς, δεν έχεις την επιλογή. Μετά πάλι σκέφτεσαι, "και πού ξέρείς; προσπάθησες για να το ξέρεις;<br />
<br />
Βέβαια απ΄όλα έχει ο μπαχξές. Άνθρωποι που μιζεριάζουν, άλλοι που δείχνουν πικρία και κακιούλα για σένα που έφυγες έξω και άλλοι που είναι ευτυχισμένοι με τα λίγα και βλέπουν την θετική πλευρά των πραγμάτων (ευτυχώς υπάρχουν και αυτοί). Όλοι μου κλάφτηκαν για τον έναν ή άλλο λόγο. Μας πάει εξάλλου αυτό και ξέρουμε να το κάνουνε καλά.<br />
Από την άλλη, γιατί να μη θεμιτό και αυτό;<br />
Πάνω που πάω να κρίνω κάτι με σταματάει γιατί δεν ξέρω πως είναι γιατί δεν ζω εκεί, και δεν θα μάθω ποτέ για την ώρα.<br />
Έχω στο μυαλό μου την Θεσσαλονίκη όταν ήμουν φοιτήτρια και ο κόσμος φάνταζε εναλλακτικός, underground και γεμάτος προτάσεις και επιλογές. Δεν ήταν παρά μια εποχή, μια ιδέα. Μήπως ήμασταν εμείς; Μήπως ανέκαθεν ήταν όλα αφημμένα; Μήπως τελικά και οι εικοσάχρονοι τώρα βιώνουνε παρόμοια την πόλη και εμείς απλά γινόμαστε μεγάλοι και μιλάμε για κρίση και προβλήματα και ξεχνάμε να ζήσουμε και να χορέψουμε και να ανεμελιάσουμε; Μήπως άλλαξαν πολλά από όταν οι γονείς μας ήταν παιδιά; Μήπως και εκείνοι σόμπα δεν εκαίγαν; που λέει και η θεία η Σοφία, "και τώρα σόμπα καίνε". Εντάξει όχι όλοι… αλλά και οι πλούσιοι πάντα πλούσιοι ήταν επομένως δεν μιλάμε γι΄αυτους.<br />
<br />
Αυτό που σίγουρα ξέρει να κάνει ο Έλληνας είναι τις μέρες που πρέπει να σταματάει κάθε παράπονο, ή όχι, το κάνει και απλά ξεχυνέται στους δρόμους για να ψήσει , να τσικνιστεί και να χορέψει την τελευταία μέρα του έτους.<br />
Παραμονή Πρωτοχρονιάς το κέντρο της πόλης ήταν ένα τεράστιο κέντρο διασκέδασης με διαφορετικά δωμάτια. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Το χάρηκα για να είμαι ειλικρινής. Ο κόσμος μου φάνηκε πιό πολύς και από ποτέ.<br />
Στο διπλανό τραπέζι κάπου εκεί στη στοά Μοδιάνο, η γεροντοπαρέα έπινε τα κρασιά της μονορούφι και χόρευε το κοροϊδο του Μάρκου.. και εγώ τραγουδούσα με μεράκι χειροκροτώντας την χορευταρού κυρία που τα έδινε όλα. Η φίλη μου έκανε στροφή και με κοίταξε με απορία που ήξερα τους στοίχους.. θαρρείς και εγώ από που είμαι; Το ότι αγαπάω την τέκνο δεν σημαίνει ότι θα ξεχάσω και την ελληνική τέκνο του '20!<br />
<br />
Εκείνη την ιερή στιγμή η κρίση ήταν κάτι σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κάτι που απλώς ξορκίζεται με χορούς και μουσική. Στο φτωχό μυαλό μου. Μπορεί να ακούγομαι προκλητική αλλά τί πιό προκλητικό από τα ίδια τα γεγονότα και αρκεί να δεις γύρω σου τι συμβαίνει. Τί συμβαίνει; Η ζωή! Αυτό συμβαίνει και θα συμβαίνει πάντα. Μια ζωή με αντιθέσεις και όλοι αντιλαμβάνονται την κρίση με διαφορετικό τρόπο. Εγώ ψηφίζω αυτούς που χορεύουν.<br />
Οι λέξεις είναι για να παίζουμε και εμένα μ΄αρέσει να παίζω. Να προκαλώ. Να σκέφτομαι αλλά και καμιά φορά να το βουλώνω και απλά να ζω τη στιγμή και ας με λένε….κορόιδο. Γεια σου Μάρκο!<br />
<br />
<br /></div>
mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-22206054594814307002013-03-05T12:38:00.001-08:002013-03-05T12:55:56.075-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif";"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-R66KR3J2VUg/UTZX0WiyY7I/AAAAAAAAAbU/QLwu2Esbf7I/s1600/67359_525390857505951_1339677610_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-R66KR3J2VUg/UTZX0WiyY7I/AAAAAAAAAbU/QLwu2Esbf7I/s320/67359_525390857505951_1339677610_n.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif";"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Palatino Linotype, serif; font-size: large;">ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;">Έπλυνα
τις πρώτες μου φράουλες, τις έπλυνα καλά, προσεκτικά. Να γυαλίζουν. Να είναι
ροδοκόκκινες και λαμπερές σαν τα νιάτα μας. Μεγάλες και ζωηρές , έδωσαν χρώμα
στο σημερινό δειλά ανοιξιάτικο απόγευμα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;">Η
άνοιξη είναι εδώ. Μου το είπανε τα φυτά μου σου λέω. Και ο καιρός και η μυρωδιά
στον αέρα. Είναι από αυτά τα απογεύματα που ο χειμώνας κάνει τα γινάτια του
στην άνοιξη και τις βάζει τρικλοποδιές. Παίζουν κρυφτό σαν δυο ερωτευμένοι. Και
τα πουλιά το λένε με το απαλό τους τραγούδι. Και το ότι άνοιξα τα παράθυρα μου
και ακούμπησα στο περβάζι για να σου γράψω. Και το οτι δεν άνοιξα τον
υπολογιστή γιατί προτίμησα τα μηνύματα του αερά. Δεν αποτυπώνονται στο χαρτί
απλά βιώνονται. Το απόγευμα αυτό μοιάζει με χαρμολύπη. Το τέλος και αποχωρισμός
μαζί με μια αρχή και τελικά η
μεταμόρφωση. Ο τελευταίος χορός και ένα νέο ξεκίνημα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;">Εχώ
εδώ και ώρες την αίσθηση ότι το πάει για βροχή. Αλλά τελικά είναι τα τερτίπια..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;">Αεράκι
γνώριμο, δροσιά απογευματινή για να ρίχνεις το ζακετάκι στους ώμους σου, να
ξαπλώνεις με τον αγαπημένο σου σε μια παραλία από αυτές που αγαπήσαμε. Να τρως
τα τελευταία παγωτά που δεν λιώνουν και τα κρατάς με τα χέρια παγωμένα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;">Αυτό
το αεράκι με γυρίζει σε εκείνα τα χρόνια που μύριζα τα λουλούδια στον κήπο της
μαμάς. Τα απογεύματα που πήγαινα στο φροντηστήριο αγγλικών και έτρεμα από έρωτα
και έφευγε η γη κάτω από τα πόδια μου
μολίς έβλεπα τον Βασιλάκη. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">Ίδια
μυρωδιά, ίδιος αέρας. Ερωτευμένη πάλι , μα όχι το ίδιο. Δεν τρέμω πια. Δεν
κοκκινίζω το ίδιο. Μπορώ όμως να βρίσκω ξανά εκείνο το παιδί που μιλάει και με
επισκέπτεται κάτι ανοιξιάτικα απογεύματα σαν το σημερινό. Έρχεται με τυλίγει
και με φέρνει κοντά σου. Κοντά σε
εκείνους μου αγαπάμε. Θα σε πήγαινα στη</span><span lang="EN-GB" style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; mso-ansi-language: EN-GB;">
Barceloneta </span><span style="font-family: "Palatino Linotype","serif";">σήμερα
και θα σε βολτάριζα. Θα πέρναμε παγωτό χωνάκι , από εκείνα τα λαχταριστά και θα
μιλούσαμε για τη ζωή. Γι αυτήν που πλάθουμε και που μας πλάθει. Θα σου πιανα το
χέρι και θα σου μάζευα ψηλά τα μαλλιά σαν την Σταλίτσα. Θα γινόμασταν εκείνα τα
μικρά κοριτσάκια που τρέχαμε στις γειτονιές και ονειρευόμασταν την ζωή που
έχουμε. Είμαι σίγουρη.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;">Θυμάμαι
που ίδρωνα από τα κυνηγητά και έπειτα μαζευόμασταν στο μπαλκόνι της θείας
Ελένης και ακούγαμε τα κουτσομπολιά των γιαγιάδων και τους τελειώναμε τα
κουλουράκια , χειροποιήτα τότε. Άλλοτε
διαβάζαμε βιβλία και περιοδικά στα μπαλκόνια, ώσπου αρχίσαμε να μιλάμε για
αγόρια και μας τσιμπούσανε τα κουνούπια καθώς σουρούπωνε, μα τίποτα δεν μας
ενοχλούσε. Εκείνα τα απογεύματα που η γειτονιά ήταν ο κόσμος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Palatino Linotype","serif"; font-size: large;">Βραδυάζει.
Ώρα να πάει ο καθένας σπίτι του. Πρέπει να κλείσουμε τα παράθυρα γιατί βγήκε
ψύχρα και σκοτείνιασε. « κάτσε να σε πάω μέχρι το σπίτι σου να σε δώ να
μπαίνεις μέσα» όπως μου λέγε η θεία η Ζωή. «Να σε δω να μπαίνεις!» και έτρεχα
να μπω νιώθωντας τη νυχτερινή ψύχρα και ελαφρώς ιδρωμένη, με ψιλό βήχα και τα κρυφά γκούχου γκούχου από τα πρώτα παγωτά. ...Αύριο πάλι..<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-77432423349659349472012-12-24T10:31:00.002-08:002012-12-24T10:31:26.079-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<br /></div>
<div>
<b>Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΡΑΥΓΗ ΤΟΥ 2012</b></div>
<div>
<br /></div>
Tο ταξίδι στην χώρα του ποτέ. Του κάποτε.<div>
Κράτησε μόνο 10 μέρες.</div>
<div>
Αρκετές για να συνειδητοποίησω ξανά γιατί έφυγα,γιατί λείπω ακόμη και την σχετικότητα ετων λέξεων όπως καταγωγή,πατρίδα,έθνος, εθνική συνείηδηση. Για πρώτη φορά ένιωσα να κυλάει στο αίμα μου το απώγειο του μεταμοντέρνου ανθρώπου του Γκέργκεν.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς εθνική ταυτότητα. Δεν ξέρω αν με εκφράζει κάτι ελληνικό στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Η συνοικία που μεγάλωσα έμοιαζε ολότελα ξένη. Ο αέρας που ανέπνεα έντονα μολυσμένος και έιχα ξεχάσει πόσο.</div>
<div>
Το τοπίο , μία κατάσταση προπολεμική -μεταπολεμική με ανθρώπους που έχουν μια πατάτα στο μυαλό από την πλύση εγκεφάλου των ΜΜΕ και μονίμως φοβισμένους.</div>
<div>
Δεν το κρίνω, για να μη παρεξηγηθώ και καταλαβαίνω πολλούς από αυτούς.</div>
<div>
Με θεωρώ από τους τυχερούς παρόλαυτα γιατι **********</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Την πρώτη μέρα με προστάτεψα,</div>
<div>
την δεύτερη επίσης.</div>
<div>
Την τρίτη μέρα έκαναν την εμφάνιση τους στους δρόμους της πόλης πορείες ανθρώπων με κουρασμένο βλέμμα,μαύρα ρούχα (πολύ σκούρα ντυσίματα ομολογουμένως) με φόντο πολλά κλειστά καταστήματα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Τα μπαρ ναι, είναι γεμάτα αλλά κάτι λείπει. Μάλλον από τις κουβέντες θα είναι...δεν είδα να μιλάει και πολύ ο νέος κόσμος.Λείπει μια ζωντάνια..και πως να μην δεν λείπει.</div>
<div>
Όλα αλλαγμένα μετά από δύο χρόνια απουσίας.Αλλά και όλα απελπιστηκά ίδια.</div>
<div>
Ίδια ακούνητα. Αυτό λείπει η κίνηση. Η όρεξη. </div>
<div>
Λάσπη ένιωσα και την παρακμή του νεοέλληνα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Όταν ο φτωχός γίνεται πάμφτωχος στα όρια της εξαθλίωσης και ο νεόπλουτος γίνεται φτωχός.</div>
<div>
Όταν τα παιδιά στους δρόμους να ζητιανεύουνε δεκαπλασιάζονται..και ναι εκεί θύμωσα, νευρίασα.</div>
<div>
Και όταν απο τις δέκα λέξεις που ακούς στο λεωφορείο οι 9 είναι μισθός, περικοπές και που θα πάει αυτό το χάλι. Εγώ τους ψηφίσα , εγώ όχι..και πάει λέγοντας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Βαρέθηκα σε αυτή την χωρά να φταίνε για όλα οι άλλοι και ξαφνικά να ξεχνάνε όλοι τις ευθύνες μιας 20ετίας.Γιατί ο καθένας από εμάς έχουμε ευθύνες για την μιζέρια μας και την κατάντια μας. Βαρέθηκα να ακούω την γκρίνια και το αγανάκτισμα του καθενός από τον καναπέ του. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Χάρηκα όμως γιατί μισοφέγγει μια κρίση άλλη,διαφορετική. </div>
<div>
Υποβόσκει και μέρα με τη μέρα αποκαλύπτεται ακόμη πιο πολύ. Ακόμη και αν δυσκολεύτηκα να την ξεχωρίσω κατάφερα να την δω.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Η κρίση συνειδήσεων. Η αναθεώρηση από όλους από τον πιό μικρό μέχρι τον πιο ηλικιωμένο.Αξίες που αμφισβητούνται και αυτοκριτική. Ίσως απλά είναι μόνο κουβέντες αλλά ίσως και όχι.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και μην γυρίσεις Έλληνα περήφανε για την αρχαιότητα σου να με κατηγορήσεις που έφυγα και είμαι μακρυά γιατί ακόμη σε κουβαλάω στην πλάτη μου. </div>
<div>
Ακόμη με επηρεάζεις και ακόμη σε συμπονώ.</div>
<div>
Ακόμη σου θυμώνω που δεν μπόρεσα να προσφέρω σε εσένα τις γνώσεις μου και με έδιωξες.</div>
<div>
και τι σου ζήτησα? Τα αυτονόητα.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αλλά να θα μου πεις και εσύ το ίδιο κάνεις κατηγορείς τους άλλους.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Ναι , γιατί κάποιον πρέπει να κατηγορήσω.</div>
<div>
Γιατί δεν μου κόλλησες ποτέ ένσυμα και για καλή μου τύχη βγήκα από την χώρα (επειδή πρόλαβα) και είδα πως είναι να μην σε αντιμετωπίζουνε σαν αλλοδαπό αλλά να σε αφομοιώνουν και να σε σέβονται.</div>
<div>
Είδα πως δεν είμαστε τόσο μοναδικοί, φιλόξενοι και ευγενικοί όπως μόνοι μας λέμε στους εαυτούς μας.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Συγνώμη για την οργή μου. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Αλλά η διαδρομή μου για το αεροδρόμιο της Αθήνας στο μετρο με εκανε να θυμηθώ την αρχικη μου διαπιστωση. </div>
<div>
Γιατι πια δεν θέλω να βρίσκομαι διπλα σας, μαζι σας.</div>
<div>
Με έκανε να αντικρίσω κατάματα την ελληνική σημερινή πραγματικότητα σε μικρογραφία.</div>
<div>
Κουβέντες άσκοπες, μεμψιμοιρία, σκοτεινές στενόχωρες φιγούρες, αγχωμένες, φτώχεια και φόβος ανησυχία.'Ολες οι κουβέντες είναι μία μόνιμη σύγκριση για το ποιός είναι πιο φτωχός από τον άλλον.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και ακόμη πιο ε΄ντονα όταν στο αεροδρόμιο βρέθηκαμε μάρτυρες σε μία πλέον τυπική εκδήλωση ρατσισμού από τις ελληνικές αρχές που δεν επετρεψαν σε σύριους φοιτητές να επιβιβαστούν λίγο πριν την πτήση γιατί είχαν υποψίες ότι ειχαν πλαστά διαβητήρια..</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Οταν ο ρατσισμός και η ξενοφοβία κάνουν ακόμη πάρτυ εγώ συγνώμη κύριε Έλληνα αλλά δεν θα παρευρεθώ</div>
<div>
.</div>
<div>
Κάλα να περάσεις και όταν έχεις να μου δώσεις μια απάντηση σε όλο αυτό και είσαι έτοιμος να με υποδεχτείς με τις "αναρχικές" μου σκέψεις ευχαρίστως να σου μιλήσω και να σε βοηθήσω.</div>
<div>
Ως τότε μη με ενοχλείς. Και πιστεύω ότι εκπροσωπώ μια μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Είμαι χαρούμενη όμως και αυτή την χαρά δεν θα μου την πάρετε.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Γιατί ακόμη είδα ότι υπάρχουν άνθρωποι που παρά τις δυσκολίες δεν μεμψιμοιρούν.</div>
<div>
Είδα χαμόγελα και αγάπη.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Και όλοι αυτοί νέοι άνθρωποι που παρότι τους πετσοκόψατε το μέλλον ακόμη ονειρεύονται και βλέπουν τα θετικά της ζωής και κάνουν οικόγενειες και χαίρονται τις μικρές απολαύσεις της ζωής απλά και με τα λίγα που κερδίζουν.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Μπορεί να είναι λίγοι αλλά υπάρχουν.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Έχουν βλέμμα κριτικό και δυνατό.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Με προστάτεψαν τις πρώτες μέρες και τους ευχαριστώ γιατί τα κατάφεραν αρκετά.</div>
<div>
Τους θαυμάζω που ακόμη είναι εκεί και προσπαθούν.</div>
<div>
Τους λέω ευχαριστώ.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<div>
Καλά Χριστούγεννα και καλή Χρονιά, και ελπίζω πεφωτισμένη. Με νέες σκέψεις και ανανεωμένες συνειδήσεις.</div>
</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-8227038444350016062012-01-24T10:09:00.000-08:002012-01-25T16:11:56.894-08:00CRISIS ¿QUÉ CRISIS? (VERSIÓN CASTELLANA)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-pO0FLP2BFAA/TyCWTLZVqfI/AAAAAAAAAS8/dWP8Lt3EECo/s1600/tumblr_lhr9hlAeNN1qzi6kbo1_400.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://3.bp.blogspot.com/-pO0FLP2BFAA/TyCWTLZVqfI/AAAAAAAAAS8/dWP8Lt3EECo/s400/tumblr_lhr9hlAeNN1qzi6kbo1_400.jpg" width="290" /></a></div><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Debo admitir que estos días no estuve muy inspirada. </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Epoca seca para brujas, poetas </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">y escritores. Pero si que tenía muchos sentimientos...y ambiguos.Por suerte, aún los tengo. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Me considero de las personas que afortunadamente han encontrado su segunda familia después </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">de la natural.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Me rodeo de personas humanas. Llenas de vida. En griego la etimología de la palabra ser humano </span><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">(άνθρωπος- ánzropos) que es una palabra compuesta, significa: mirar hacia arriba. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ultímamente, me estoy fijando en seres humanos que cuestionan la etimología anterior. Personas miserables, oscuras, con una inclinación corporal hacia adelante, el pecho escondido y sus cabezas hacia abajo. Pequeños cuasimodos pero sobre todo gente con sus bocas cerradas y los cuerpos rígidos. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">En cada momento se habla de la crisis financiera, pero lo que veo realmente es una crisis emocional y existencial, quizás la más fuerte en la historia de la humanidad. Crisis psicológica y crisis de ideas y de valores personales. No hablamos más entre nosotros de forma física. Tenemos miedo del contacto físico. De profundizar. No decimos a las personas que tenemos a nuestro lado que les queremos y si lo hacemos nos cuesta la vida. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">A parte de todo eso, nos dicen ...¡SOPA! La nueva ley contra la piratería en internet...¿¿¿Qué???? ¡Exacto! Justo en el espacio, aunque virtual, donde el ser humano puede expresarse y compartir de forma libre y espontánea sentimientos y pensamientos, sin que la distancia física sea un factor delimitador. Puede viajar mentalmente y llegar a conocer personas y vivenciar experiencias únicas. Sentirse al final parte del organismo global. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">De todos modos, sigo escribiendo, expresándome, compartiendo virtualmente, pero sobre todo físicamente mis emociones con las personas que tengo en mi vida. Sigo diciéndoles cuanto les quiero. Nada y nadie es por dado. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Sin duda, los hechos cambian sólo mirando hacia arriba pero también a nuestro lado. Seguro no hacia abajo ni en nuestros bolsillos, a no ser que hayamos perdido algo.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Este año va a ser distinto. No sé si llega el fin del mundo, pero el fin del submundo éste ya se está empezando. Y así cierro , porque creo que la escatología y los textos pesimistas nos sobran.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Que respiremos pocos minutos cada día tranquilamente, mirando hacia el cielo, dando las gracias a nuestros mismos, por estar un día más. No es dificil y ayuda. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><br />
</span></div></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-7199933692060631132011-07-22T10:32:00.000-07:002011-07-25T12:07:58.065-07:00ΔΕΙΞΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: left;"></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large; line-height: 36px;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-size: 14pt; line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></b></span><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large; line-height: 36px;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="line-height: 150%;"><o:p> </o:p></span></b></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span class="Apple-style-span" style="line-height: 36px;"> </span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><br />
</div><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">What´s going on </span><span style="line-height: 150%;">λοιπόν</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">…. </span><span style="line-height: 150%;">Και έτσι όπως αναρωτιόμουν μια ολόκληρη εβδομάδα «</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">What</span><span style="line-height: 150%;">´</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">s</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">going</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">on</span><span style="line-height: 150%;">?» η απάντηση ήρθε από μόνη της. Για την ακρίβεια είναι μπροστά στα μάτια μου. Και να ήθελα δηλαδή δεν θα μπορούσα να μην την δώ. Όλοι γύρω μου προβληματισμένοι για τις σχέσεις. Είτε ετεροφυλόφυλοι είτε ομοφυλόφυλοι..</span><span lang="ES" style="line-height: 150%;">K</span><span style="line-height: 150%;">λαίγονται και αναρωτιούνται...</span><span lang="ES" style="line-height: 150%;">M</span><span style="line-height: 150%;">α γιατί; Καλώς ή κακώς οι σχέσεις είναι πόλεμος. Αλλά όχι με τον άλλον. Κυρίως με τον εαυτό μας. Όσο πιο πολύ ο άλλος μας φέρνει αντιμέτωπο με τις βαθύτερες αλήθειες μας και φόβους μας τόσο πιο πολλές οι συγκρούσεις και τα προβλήματα.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Το θέμα είναι φορές που μας φτάνει στο αμήν και το ρίχνουμε στην τρελή, άλλες πάλι που μας κάνει παρανοικούς, ζηλιάρηδες, εγωκεντρικούς, χαοτικούς, μίζερους, </span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">drama</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">queens</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">και δε συμμαζεύεται... Με ένα λεξιλόγιο πάμπλουτο να μας μπερδεύει ακόμη πιο πολύ, εγκλωβίζοντας μας σε ένα ατέρμονο παίχνιδι λέξεων ,όπου τελικά κανείς δεν ακούει το τι λέει ο άλλος.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Τι φταίει; Δε νομίζω πως από την εποχή των παππούδων μας έχει αλλάξει αυτό το αλλαλούμ. Εκείνο που σίγουρα διαφέρει είναι η μορφή και το περιβάλλον της ασυννενοησίας. Σχέσεις </span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">fast</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;"> </span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">food</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;"> </span><span style="line-height: 150%;">επιτάσσει η νέα τάξη πραγμάτων. Τρώμε γρήγορα, παράγουμε γρήγορα, αλλάζουμε διαρκώς τόπους και η μόνη σταθερή αξία είναι η αστάθεια. Βαριόμαστε εύκολα και πού καιρός για σχέσεις. Πριν καλά καλά ξεκινήσει κάτι έχει τελειώσει. Μας πιάνει απληστία και θέλουμε να «κατασπαράξουμε» όσο περισσότερους/ ες γίνεται. <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Πού χρόνος για κατανόηση, υπομονή και ειλίκρινεια. Αυτά είναι για τους παλαιομοδίτες. Νέοι άντρες και γυναίκες εγκλωβισμένοι στα πατερναλιστικά πρότυπα και στερεότυπα μιας κοινωνίας που σκοτώνει καθημερινά την αγάπη και τον έρωτα. <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Άνδρες που ελκύονται από δυναμικές γυναίκες με ισχυρή προσωπικότητα, κάτι που στην πορεία δεν το αντέχουν και τρέμουν μπροστά στην ανέλιξή της. Η κτητικότητα είναι ο θανάσιμος εχθρός μας που δύσκολα αλλάζει. Η γυναίκα που απολαμβάνει έντονα τη ζωή, όπως ακριβώς ένας άντρας της αντίστοιχης ιδιοσυγκρασίας, συνεχίζει να φέρει την ταμπέλα της «εύκολης», «τρελής», «ελάχιστα σοβαρής». Η αντίστοιχη πουτάνα των παλαιότερων εποχών συχνά και των δικών μας...Καθότι όμως θέλουμε να θεωρούμαστε προοδευτικοί αλλάζουμε τις λέξεις ενώ τις συμπεριφορές δεν τις αγγίζουμε καν.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Μας αρέσουν οι αλήθειες και οι ειλικρινείς άνθρωποι μα τελικά δεν τα αντέχουμε και στην πορεία ο εγωισμός και η εγωκεντρικότητα μας τυφλώνουν.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Δεν βλέπουμε ποιον έχουμε απέναντι μας και πριν καλά καλά τον γνωρίσουμε, νομίζουμε ότι τον ξέρουμε αναπαράγοντας σχήματα παλαιότερων σχέσεων και εικόνων απο ταινίες του Η</span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">ollywood</span><span style="line-height: 150%;">.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Αντί λοιπόν να κουβεντιάζουμε με τον άνθρωπο που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει τη δεδομένη στιγμή(κάτι που συχνά το ξεχνάμε), συζητάμε τα προβλήματα μας με όλους τους υπόλοιπους φίλους και ειδήμονες και άλλοτε με κανέναν...Ούτε καν με τον ίδιο μας τον εαυτό, καταδικάζοντας τον σ’ ένα μαζοχιστικό φαύλο κύκλο.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><span style="line-height: 150%;">Κάνουμε σεξ και όχι έρωτα. Αναπαράγουμε ό,τι είδαμε σε ταινίες πορνό και δεν μας ενδιαφέρει τι νιώθει ο άλλος. Αναρωτήθηκες ποτέ ποιός είναι αυτός ο άλλος; Ναι... Αυτός που έχεις απέναντι σου. Είναι ο καθρέφτης σου. Όσο πιο καθαρός, τόσο περισσότερο καθρεφτίζει τα όμορφα σου χαρακτηριστικά αλλά και τα άσχημα... Αυτά που απεχθάνεσαι και απωθείς. Αντί λοιπόν να τον σπάς, να τον γυρνάς ανάποδα ή να τον σκεπάζεις, φρόντισε τον, καθάρισε τον (και δεν εννοώ να τον καθαρισείς με </span><span lang="EN-GB" style="line-height: 150%;">azax</span><span style="line-height: 150%;">!) και προσπάθησε να τον χρησιμοποιήσεις σωστά. Να δεις καλά τις ατέλειες και να τις αγαπήσεις για να μπορέσεις να τις αλλάξεις. Όσο προβάλλουμε τις αδυναμίες και τα σχήματα μας στον άλλον χωρίς να κοιταχτούμε καλά στον καθρέφτη, αυτός μια μέρα θα σπάσει και τότε θα έχουμε χάσει μια μοναδική ευκαιρία να αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να αγαπηθούμε αληθινά.<span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><o:p></o:p></span></span></span></div><div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-left: 14.2pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #674ea7; font-family: Times, 'Times New Roman', serif; font-size: large;"><br />
</span></div></div></div></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-31171869433459369032011-05-15T08:01:00.000-07:002011-05-15T08:01:10.905-07:00Θεωρία της Loica Νούμερο 10...'ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ..ΓΙΑΤΙ ΌΧΙ;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-uZuuImmFiCs/Tc_p_JlVqbI/AAAAAAAAANg/CWvAOmsJV44/s1600/creativity%252Clove%252Cquote%252Cwisdom%252Cwords%252Cblack%252Cand%252Cwhite-b0c002a1106f573145edd6b369a83ba3_h.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="223" src="http://1.bp.blogspot.com/-uZuuImmFiCs/Tc_p_JlVqbI/AAAAAAAAANg/CWvAOmsJV44/s400/creativity%252Clove%252Cquote%252Cwisdom%252Cwords%252Cblack%252Cand%252Cwhite-b0c002a1106f573145edd6b369a83ba3_h.jpg" width="400" /></a></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Άκουσα και τα παράπονα χθες βράδυ απο την κυρία Μ. Μπήκα μου λέει στο blog και τίποτα!" Πόσο καιρό έχεις να γράψεις;Τότε έγινε ένα κλικ μέσα μου και ξαφνικά ένιωσα μια ευθύνη για τον αναγνώστη μου, που με πιστεύει και με παρακολουθεί. Ένιωσα πως τον προδίδω την στιγμή που σηκώνεται το πρωί και πίνει τον καφέ του και δεν έχω τίποτα να του προσφέρω. Ούτε μία θεωρία.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Θα ματαιωθεί λοιπόν ο αναγνώστης και μια, δυο, τρεις θα με αντικαταστήσει με κάτι άλλο και η Loica δε θα έχει πλέον θέση στα bookmarks. Eξάλλου βρώμισε ο τόπος από θεωρίες, blogs και σελίδες επί παντός επιστητού....Εσένα θα περιμένουμε κυρία Loica;</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Έτσι λοιπόν βάλθηκα να κλείσω στόματα και να αποδείξω στην κυρία Μ. ότι ο έρωτας είναι δημιουργικός!Για την ακριβεία πιστεύω πως τα πάντα είναι δημιουργία αρκεί να τα εκλαμβάνεις με αυτόν τον τρόπο...και η μαγεία, οι επιλογές και η φαντασία απεριόριστες..</span></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Ο έρωτας είναι ένα συγχεχυμένο συναίσθημα. Προτιμώ να μην αναλωθώ σε αναλύσεις...μικρή σημασία έχει το τί, το πώς και το γιατί..Σίγουρα για λίγο καιρό θυμίζεις κάτι σαν ΖΟΜΒΙΕ..δεν τρώς, δεν κοιμάσαι και όλο αύτο σου απορροφάει ενέργεια.Αλλά με ένα μαγικό τρόπο σου την επιστρέφει κιόλας.Σου θυμίζει πως είναι να χάνεσαι με όλη σου την ένταση σε μια στιγμή. Αυτό το θεωρώ υπέρτατη δημιουργία.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Η τάση να θεωρούμε τον έρωτα μη δημιουργικό ,γεγονός που μας κάνει να φοβόμαστε να ερωτευτούμε είναι μία από τις πολλές πλύσεις εγκεφάλου του σύγχρονου συστήματος (η επιστροφή της Loica /παπαρήγα version..). Μην ερώτευεσαι σου λεει ο άλλος γιατί δε θα σαι δημιουργικός!Σε απλή μετάφραση...ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΣ!</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Ο έρωτας είναι επαναστατικός από τη φύση του. Αρνείται την υπακοή σε κανόνες, προγράμματα, ωράρια. NO MONEY, NO TIME. JUST FEELINGS. </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Μα τα FEELINGS δε θα σε ταϊσουνε γλυκιά μου!</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Χέσε μας κύριε Κapital! εγώ θέλω να ερωτευτώ και να μυρίζουνε όλα γύρω μου, όλα να είναι μουσική, ξεγνοιασιά και γέλια. Να ξαπλώνω στο γρασίδι και να κοιτάω με τις ώρεςτον ουρανό σα να μην υπάρχει τίποτα άσχημο και αρνητικό. Και ερωτώ. Τι πιο δημιουργικό;</span></div><br />
<br />
</div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-87061093031577851722011-04-24T14:38:00.000-07:002011-04-24T14:55:28.944-07:00Θεωρία της Loica Νούμερο 9 και άλλα παραμύθια..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-qWLpV_1NlTU/TbSYQamEcEI/AAAAAAAAANU/MkYsr9GmWxQ/s1600/tom_thumb.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-qWLpV_1NlTU/TbSYQamEcEI/AAAAAAAAANU/MkYsr9GmWxQ/s1600/tom_thumb.gif" /></a></div><br />
<br />
<br />
<div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">ΟΙ ΚΟΝΤΟΡΕΒΥΘΟΥΛΗΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ....ΑΤΤΕΝΤΙΟΝ*</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">O κάθε άνθρωπος που συναντάς στην ζωή σου είναι ένα κέντρο, ένας πυρήνας, ένας νευρώνας ενός τεράστιου παγκόσμιου οργανισμού.</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Τις προάλλες είχα μια εικόνα ενώ μιλούσα με μια φίλη ..σε μια απο κείνες τις νύχτες που νιώθεις να χάνεσαι στο μυαλό του άλλου και οι εξομολογήσεις τρέχουν σαν ποτάμι. Νιώθεις ότι δεν μπορείς να σταματήσεις να ανοίγεις διάπλατα την καρδιά σου και ο καθωσπρεπισμός γίνεται έννοια άγνωστη.</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Το μυαλό τρέχει χωρίς τίποτα να το εμποδίζει.</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Ο απέναντι σου νιώθεις πως ήταν πάντοτε εκεί.</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Τότε σκέφτηκα, πως για να βρίσκεται μπροστά μου αυτό το συγκεκριμένο άτομο τη δεδομένη χρονική στιγμή, κάποιοι άλλοι άνθρωποι πέρασαν από τη ζωή μας και δούλεψαν για το χτίσιμο αυτής της συνάντησης. Κάποιοι που στο πέρασμα του χρόνου χάθηκαν , ξεχάστηκαν, δεν μπόρεσαν να διεκδικήσουν πρωταγωνιστική θέση στην προσωπική σου ταινία.'Ομως έπαιξαν τον ρόλο του Κοντορεβυθούλη...που μεν μικρός ωστόσο πολύ θαυματουργος, επιτελεί ένα έργο πολύτιμο. Σε συνδέει με τον παγκόσμιο οργανισμό, με τα άτομα εκείνα που αγάπησες, αγαπάς και θα αγαπήσεις.</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Πολλοί από τους ανθρώπους- συνδετικούς κροίκους, εξανεμίστηκαν και άφησαν πίσω τους δεσμούς- "ρεβύθια" σαν αυτά του Κοντορεβυθούλη και εσύ ακολουθώντας τα φτάνεις σε τόπους (πρόσωπα) τόσο άγνωστα όσο και τρομακτικά γνώριμα και αγαπημένα σα να προυπήρχε η ομορφιά τους μέσα σου και με το που την βλέπεις την αναγνωρίζεις. </span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Κάπως έτσι συμβαίνει και με τα μάτια εκείνων που αντίκρυσες, που συναντήθηκες ολοκληρωτικά και αγάπησες για μια στιγμή, για μια αιωνιότητα. Με εκείνους που δεν χρειάζεται να πεις πολλά, γιατί απλά τους ήξερες ....ανέκαθεν. Φίλοι, εραστές, απλοί περαστικοί, γείτονες, τύποι εκκεντρικοί και περιθωριακοί...</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Ευχαρίστησε όλους εκείνους τους συνδετικούς κρίκους που σε βοήθησαν να φτάσεις σε εκείνο το ένα και μοναδικό άτομο της μίας και μοναδικής στιγμής....όλους αυτούς τους κοντορεβυθούληδες που έριξαν τα ρεβυθάκια τους στον δρόμο σου για να γυρίσεις και να βρείς ο,τι θέλησες και αγάπησες πιο πολύ.</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Στην αρχή μπορεί να μην αναγνωρίσεις το πρόσωπο που συναντάς και να είσαι πεπεισμένος πως το βλέπεις για πρώτη φορά. Λίγο λίγο θα αρχίσει να αποκαλύπτεται η αλήθεια και η έκσταση είναι μοναδική.</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">Μία δίνη μοναδική που σε παρασέρνει όλο και πιο βαθυά, στη θάλασσα της ζωής και του πάθους. </span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3;"><span style="font-size: large;">RESPECT στους Κοντορεβυθούληδες της ζωής μας.</span></div></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-65445755081210403132011-04-04T17:54:00.000-07:002011-05-04T15:40:49.297-07:00Θεωρία της Loica Νούμερο 8<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-8HtGxQnqY2Y/TZpoG0_trSI/AAAAAAAAANA/zGzELA62liU/s1600/1255719-188461474.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="203" src="http://2.bp.blogspot.com/-8HtGxQnqY2Y/TZpoG0_trSI/AAAAAAAAANA/zGzELA62liU/s320/1255719-188461474.jpg" width="320" /></a></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">ΠΟρνοΓραΦία;Aς είμαστε προσεκτικοί. Σήμερα υπάρχει παντού και απλά είμαστε όλοι πιο σεξιστές από ποτέ. Στο όνομα της Σεξουαλικής Απελευθέρωσης.Ποιάς; Ας γελάσω.</span></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Απόγευμα στο γνωστό καφέ της οδού Carme. Εκείνες τις στιγμές που γεννιούνται οι θεωριούλες. </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Σήμερα η Λοικα δεν αστειεύεται. Είναι θυμωμένη!</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Πώς μπορεί ένα άρθρο να σε θυμώσει..να σε κάνει να βουρκώσεις και να σκεφτείς ξανά την καθημερινότητα σου και τα όσα κάνεις. Τα πρότυπα που εσύ ο ίδιος αναπαράγεις. Αθελά σου συχνά.</span></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Με γλώσσα Hardcore ένα άρθρο, γροθιά στο στομάχι και κόμπος στο λαιμό( καθότι γυναίκα , λόγω ταύτισης ο πόνος ήταν σχεδόν πραγματικός..)</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
Περιοδικο/ project , μιας ομάδας αξιόλογων ανθρώπων της τέχνης, των γραμμάτων και επιστημών με μια καθαρά σύχρονη οπτική των πραγμάτων. Μαδρίτη.</span></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">'Επεσε λοιπόν στα χέρια της Loica. ΜΜΜ...Φρέσκο...όπως η μυρωδιά του...Πάντα μ'αρέσει να μυρίζω τα έντυπα και συχνά με επηρεάζει στο να τα αγοράσω ( ποτέ δεν αρνήθηκα το πόσο επιφανειακά κριτήρια έχω συχνά για τις επιλογές μου..).</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"> Όμως αυτή την φορά, η μυρωδιά του φρέσκου δεν με πρόδωσε. Είχε να κάνει με το περιεχόμενο.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"> Σήμερα λοιπόν , ήταν η μέρα της ΠΟρνοΓραφίας. Το άρθρο σύχρονο καυστικό και πέρα για πέρα αληθινό. </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Παραθέτω απλά ορισμένα αποσπάσματα...τα σχόλια δικά σας.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">" H Πορνογραφία σήμερα είναι ο δικαστικός παράδεισος του σεξιστικού εγκλήματος, τροφοδοτεί άμεσα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα όπως η σεξιστική βία, η έκδοση (νταβατζιλίκι), το εμπόρειο λευκής σαρκός, η παιδεραστία και η αξιολύπητη σεξουαλική εκπαίδευση των εκάστοτε γενεών......</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">αυτοί(αναφέρεται στους μεγάλους πορνοστάρ) είναι που ξέρουν πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι στις γυναίκες....Τί σημασία έχει; Απλώς είναι γκόμενες, είναι πουτάνες..απλά, και σαν αυτές στον κόσμο, εκατομύρρια. Πολλές από τις ηθοποιούς προέρχονται από τις ανατολικές χώρες........Αυτές είναι απλώς η Τanya, Úrsula, Veronika...το πολύ.....υπάρχουν εκατομμύρια κοπελίτσες που τους δίνεται ένα εισητήριο για την δόξα, για την Ευρώπη ή τον Καπιταλισμό, επόμενη πράξη, φτύσιμο και ξύλο στον κώλο....ο μοναδικός τρόπος που έχουν να ελπίζουν είναι οι προσφορές ορισμένων νταβατζήδων , προαγωγών, εμπόρων ή παραγωγών που θα βρεθούν στον δρόμο τους. Η μόνη διαφορά ανάμεσα σε όλα τα παραπάνω είδη "ανθρώπων", είναι ότι οι τελευταίοι είναι νόμιμοι...."</span></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">"...όπως έλεγαν και οι ίδιοι οι ηθοποιοί, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από πουτάνες(μιλώντας για τις συναδέλφους τους) και ποιόν μπορεί να ενδιαφέρει τί συμβαίνει σε μια πουτάνα. ...όλες οι γκόμενες είναι πουτάνες. Μερικές το ξέρουν και συμπεριφέρονται ως τέτοιες και γι'αυτό τους φέρονται και αντίστοιχα....Μερικές δεν το ξέρουν και χριεάζονται έναν άνδρα να τις κάνει να το δουν.Όταν γίνεται η αποκάλυψη,η γυναίκα που αναγνωρίζει τον εαυτό της ως πουτάνα ευγνωμονεί τον άντρα που της έδειξε την "αλήθεια" και φέρεται αναλόγως, και συνεπώς αξίζει να της φέρονται ως τέτοια: πουτάνα, τίποτα...</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Σύμφωνα με το άρθρο είμαστε μάρτυρες και επιτρέπουμε , όλοι ανεξαιρέτως, την αντικειμενικοποίηση της γυναίκας στα πλαίσια της πορνογραφίας. Οι πρακτικές που μας δείχνει το πορνό, στο όνομα της σεξουαλικής απελευθέρωσης , είναι πρακτικές σαδομαζοχιστικές που στηρίζονται μόνο στην ικανοποίηση του άντρα , ο οποίος εμφανίζεται να απολαμβάνει την κακοποίηση γυναικών , γαμημένων από ζώα, κατουρημένων και φτυμένων στα μούτρα...εξαναγκασμένων να ανέχονται κάθε βίτσιο και καπρίτσιο ανθρωποειδών. </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Συνεχίζει o Gabriel Nuñez.."Η πορνογραφία δεν είναι φαντασία, όλα είναι πραγματικά, αν 10 τύποι εκσπερματώνουν στο στόμα μιας κοπέλας, τότε οι εκσπερματώσεις είναι αληθινές, η κοπέλα τα καταπίνει , έχει σημάδια, τις μπαίνουν στα μάτια και όλα είναι πραγματικά.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span> </div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Και όλα αυτά υποσυνείδητα διεισδύουν στο σεξ που κάνουμε όλοι μας επηρεάζοντας τον τρόπο που θεωρούμε ότι είναι ο καλύτερος για να γίνεται. Κάνοντας το κρεββάτι μας στούντιο πορνο ταινίας.</span></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"> Τα δεχόμαστε, το αναπαράγουμε και καβλώνουμε..</span><span style="font-size: large;">άλλοι φανερά...</span><span style="font-size: large;">άλλοι κρυφά που ίσως και </span><span style="font-size: large;">καλύτερα ,σημάδι μιας κάποιαςσυνείδησης.</span></div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Πλέον δεν μιλάμε για απλές αναπαραστάσεις. Η πορνογραφία είναι στο κρεββάτι μας και αυτό είναι θεμιτό. Συχνά δεν γνωρίζουμε άλλο τρόπο, πέρα από πρακτικές, παρόμοιες με αυτές που περιγράφονται παραπάνω. Συχνά είναι αυτό που ζητάμε άντρες γυναίκες. Γυναίκες που λόγω άγνοιας και χειραφέτησης ενσαρκώνουν τον ρόλο της πουτάνας για να είναι αρεστές και επιθυμητές από τον άντρα- mr.Loverman. </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Στο πορνό η γυναίκα έχει ξεκάθαρα ρόλο αντικειμένου. Στο κρεββάτι (τουλάχτιστον εκεί..) πρέπει να τις βρίζουμε, να τις υποτιμάμε, να τις δένουμε, να τις πνίγουμε, να τις κατουράμε, να τις κατατροπώνουμε......εφόσον εκεί όλα επιτρέπονται..</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Και όλα αυτά... με μεγάλη μας χαρά και αποδοχή. Μια ματιά στις πορνο σελίδες του διαδικτύου(που κάποιοι απο εσάς σίγουρα θα επισκεφτείτε μετά απο αυτό το post, υποπτεύομαι κάποιοι διεγερμένοι...), στις σελίδες περιοδικών και στα σεξ shop και βλέπουμε τι πραγματικά επικρατεί στην συλλογική αναπαράσταση του σεξ.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><span style="font-size: large;"><span style="color: #674ea7;">Πριν αυνανιστείς, πριν αγγαλιάσεις τον συντροφό σου σήμερα το βράδυ και κάνεις έρωτα, σεξ ή τσόντα μάζι του, σκέψου πόσο ανθρωπος είσαι, και πόσο αγαπάς τον εαυτό σου και τον άνθρωπο που έχεις δίπλα σου, είτε για μια βραδυά είτε για μια ζωή....είναι ο καθρέφτης σου.</span></span><br />
<br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #674ea7;"><span style="font-size: x-small;">credits: EL ESTADO MENTAL. <i>TENEMOS QUE HABLAR.</i>VOL.1º . MADRID 2011</span></span></span><br />
<br />
</div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-10863679154521689722011-03-30T09:57:00.000-07:002011-03-30T10:26:09.449-07:00Θεωρία της Loica Νούμερο 7<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-gWP0jZv7jgE/TZNhCfzeceI/AAAAAAAAAMw/5m9lCIG_FkQ/s1600/Colorstriangle.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-gWP0jZv7jgE/TZNhCfzeceI/AAAAAAAAAMw/5m9lCIG_FkQ/s1600/Colorstriangle.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">'<span style="color: #674ea7;">Οταν βιώσεις την κατάσταση "τρίγωνο" -και δεν αναφέρομαι ούτε στα πανοράματος ούτε στο Βερμούδων (αν και θα προτιμούσες ένα από αυτά )- Προσπάθησε να φανείς ψύχραιμος και λογικός. Μην υστεριάσεις...για όλα υπάρχει μια λογική εξήγηση. Απλά μαθηματικά που έλεγε ο παππούς μου (όχι ότι μπορώ και παραπάνω από τα απλά..).</span></span><br />
<div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Και μας κάλεσε εμένα και την φίλη μου για φαγητό, και πήγαμε εμείς συνάμμενες κουνάμενες και προκύπτει ότι ο ενδιαφερόμενος είχε ήδη επισκέψεις..είχε υποδεχθεί την καλή του που ήρθε από τα εξωτερικά για να μείνει. Το ξέραμε ότι θα γινότανε αργά η γρήγορα, αλλά όχι τη συγκεκριμένη στιγμή. Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε, είναι δεν είναι...λίγο εγώ τον πράκτορα, λίγο τις ερωτήσεις κλειδί...τελικά ήταν σίγουρα. Αυτή ..η κοπέλα του, η έτσι του, το ταίρι του, ο δεσμός του*μπλιαχ*.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Γλυκιά και συμπαθητική *στον δικό της αθώο κόσμο(ή μπορεί και όχι) και εκείνος δήθεν υπεράνω και ξεκάθαρος (ερωτευμένος με την δικιά του, άσχετα που πριν δυο μέρες άλλα έλεγε στην δικιά μου). </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Εγώ το τρίτο μάτι(πόσο τρελαίνομαι να παρατηρώ)....Το τρίγωνο έχει τρεις γωνίες (κάτι μας είπες Loica... και το τετράγωνο τέσσερις). Όμως υπάρχουν διαφόρων ειδών τρίγωνα. Ορθογώνια, αμβλυγώνια, οξυγώνια. Το θέμα είναι σε πιά από τις τρεις γωνίες βρίσκεσαι ή θέλεις να βρίσκεσαι.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Επιλογές και συνδυασμοί άπειροι.</span></div><ul style="color: #674ea7; text-align: left;"><li><span style="font-size: large;"> στην πάνω, κοιτώντας προς τα κάτω (αφ´ηψυλού κατά μία έννοια) τους άλλους δύο στις δύο άκρες της βάσης του τριγώνου ...πρόσεξε μην πέσεις όμως...</span></li>
<li><span style="font-size: large;">στην ορθή γωνία ,εκεί προσπαθείς να τα δεις όσο πιο εξισορροπημένα γίνεται, χωρίς απαραίτητα να διαλέγεις κιόλας . Η αναποφασιστικότητα είναι βασικό στοιχέιο στην προκειμένη περίπτωση.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">στην οξεία. Εκεί έχουμε πρόβλημα..μεγάλο..οξεία η κατάσταση..σαν την σκωλικοειδήτιδα ένα πράγμα..</span></li>
</ul><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Καθένας στην γωνία του (και γωνιά του επίσης), έχει και ένα συγκεκριμένο ατού, εκτός από τους πολλούς προβληματισμούς...</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"> Επίσης, συνήθως στα τρίγωνα υπάρχει διάχυτη τύφλωση (ανεξαρτήτως γωνίας). Από την φύση της η γωνία δεν σου επιτρέπει να δεις την κατάσταση σφαιρικά (εξού και η λέξη σφαίρα..κύκλος..). Είσαι κλεισμένος στην οπτική σου...</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Τώρα, στην Ψυχολογία μάθαμε (πολύ intelectual μας το παίζεις σήμερα Loica..) την λατρεμένη θεωρία της γνωστικής ασυνέπειας..που αναπαριστάται πολύ επιτυχημένα, με το αγαπημένο μας....ΤΡΙΓΩΝΟ!</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Σύμφωνα με την συγκεκριμένη θεωρία (ας συγχωρεθώ για την απλοποιήσή της), η στάση που έχουμε απέναντι σε ένα πρόσωπο, αντικείμενο, φιλοσοφία είναι είτε θετική είτε αρνητική , είτε χλιαρή είτε αδιάφορη (γιατί δεν μου αρέσουν τα δίπολα).Για να είμαστε λοιπόν σε μια αρμονία ψυχική συνήθως πρέπει το άτομο που διατηρώ μια κάποια σχέση να τρέφει θετικά συναισθήματα απέναντι στο αντικείμενο/υποκείμενο του πόθου, για να συμβαδίζει με την δική μου ψυχική κατάσταση.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Όμως, αν ο/η σύντροφος (γκόμενος/α) διατηρεί μια στάση εμφανώς αρνητική απέναντι στο αντικέιμενο/υποκείμενο του πόθου ,ενώ ο μπερδεμένος θετική (προφανώς), ή πρέπει να αλλάξει την στάση του απέναντι στο αντικείμενο του πόθου ( άρα την επιθυμία του γι' αυτόν/ην), ή αλλάζει απέναντι στον σύντροφο του (άσχετα που η σχέση ήδη έχει πληγεί..λόγω αλλαγής δυναμικής ).</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ..ΙΔΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΗΔΗΜΑ (γιατί περί αυτού πρόκειται..). </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Εννοείται πώς η περίπτωση να σε συμπαθήσει ο απατημένος /η (βαρυά κουβέντα...),και να γίνεται όλοι μια ευτυχισμένη παρέα.. κομματάκι δύσκολο..αν και ποτέ δεν ξέρεις στην εποχή μας.</span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> Kαι ....αν ο λεγάμενος (ο λεγόμενος μπερδεμένος ...) δεν έχει σκοπό να αλλάξει στάση ; δεν ξέρει τι να διαλέξει βρε αδερφέ (και ποιóς μας λέει ότι πρέπει πάντα να διαλέγουμε ή το ένα ή το άλλο στην ζωή;(αυτός ο Πλάτωνας μας κατέστρεψε..))...Εκεί ο κλήρος πέφτει στον γενναίο! Ή γίνεσαι κολλητός με το ζευγάρι του μπερδεμένου(μου 'χει συμβεί και αυτό..) ή προκαλείς τον μπερδεμένο κύριο (και την τύχη σου )μέχρι να πετύχεις την αλλαγή της στάσης του πιο υπέρ σου, ή επιλέγεις άλλο .........γεωμετρικό σχήμα!</span><br />
<span style="font-size: large;"> Γιατί; τί έχει το πολύγωνο; Πιό ενδιαφέρον. Περισσότερες γωνίες, περισσότερες επιλογές και περιπέτειες(μιάς και ψοφάς..).Η κοινωνία μας είναι πλουραλιστική και επίσης σύμφωνα με ανθρωπολογικές έρευνες η μονογαμία είναι δυτικό "αγαθό"..δεν είμαστε από την φύση μας μονογαμικοί...</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Εξάλλου πάντα πίστευα ότι τα τρίγωνα(στο θέμα μας), αντιπροσωπεύουν εγωκεντρισμό, ανταγωνισμό και ιεραρχία..ποιός θα επικρατήσει σε μία σχέση..δεν είναι και τόσο λειτουργικά από την φύση τους...είναι σαν η μία γωνία να προσπαθεί να επιβληθεί στην άλλη.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><span style="color: #674ea7; font-size: large;">Πολύγωνο λοιπόν, είπα στην φίλη μου και της έκλεισα με νόημα το μάτι. Η ζωή έχει πολλά σχήματα και χρώματα..ας μην περιοριζόμαστε σε ένα.</span></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-46107597405566302952011-03-26T15:53:00.000-07:002011-03-26T15:53:42.721-07:00Θεωρία της Loica Νούμερο 6<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><span style="color: #674ea7;"> </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh3.googleusercontent.com/-Fj2nk5rLu7w/TY5uaGjIBLI/AAAAAAAAALk/Oz3TNAqytYs/s1600/change.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://lh3.googleusercontent.com/-Fj2nk5rLu7w/TY5uaGjIBLI/AAAAAAAAALk/Oz3TNAqytYs/s320/change.jpg" width="246" /></a></div><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #674ea7;">Τις στιγμές εκείνες της ζωής σου που είσαι εγκλωβισμένος σε μίζερες υποχρεώσεις και δουλίτσες..μην αφήνεις τον χρόνο εντελώς ανεκμετάλλευτο. Κοίτα στα μάτια αυτό που σου συμβαίνει και εξόρκισε το.</span></span><br />
<div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Το μόνο που μπορεί να με σώσει αυτές τις στιγμές είναι αυτό το χαρτί(δεν παρανόησα ακόμη...συχνά, πριν κάτι περαστεί στα αρχεία της Loica γράφεται σε χαρτί). Με σώζει λοιπόν από τις ώρες εκείνες που μισώ ο,τι υπάρχει γύρω μου (ναι, εγώ ο πιο αισιόδοξος άνθρωπος της παρέας). Όταν το καθετί σε κατασπαράζει, ενώ έξω η πόλη σφίζει απο κίνηση και ζωή.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Νιώθεις να ανεβάζεις πυρετό, όλο το σώμα σου παραλύει από τον πόνο. Θέλεις να δραπετεύσεις και δεν μπορείς.Οι φωνές σου από τον διάδρομο ακούγονται εξωπραγματικές, τερατώδεις θα έλεγα. Το στόμα σου στεγνώνει. Αργοπεθαίνεις και κανείς δε δίνει σημασία. </span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Αυτό είναι το πραγματικό ημερολόγιο της πρακτικής μου. Όλα έρχονται να σου δείξουν πως αυτό ακριβώς είναι το πιο λάθος μέρος που πρέπει να επιλέξεις για δουλειά (την μισώ αυτήν την λέξη,να που χρειάζεται κάποιες φορές να την χρησιμοποιήσεις).</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Το στυλό σε κρατάει ξύπνια και οι φωνές έξω απο το μίζερο γραφειάκι συνεχίζονται, πιο άσχημες και πιο τρομακτικές απο ποτέ. Η μηχανή του καφέ βρυχάται και νομίζω ότι θα μου επιτεθεί.Όλα είναι βρώμικα, μικρά και χυδαία. Χαρτιά αχρησιμοποίητα και για μια ακόμη φορά ζείς την υποκρισία των άλλων και την δική σου. Παίρνεις τον ρόλο που σου αξίζει αλλά και δεν σου αξίζει.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;">Προσπαθείς να τα ερμηνεύσεις όλα θετικά αλλά οι ώρες γίνονται αιώνες και το σώμα σου αντιδράει. Θέλεις να βγείς έξω από την πέτρινη πόρτα και να φωνάξεις δυνατά" Σταματείστε να κοροϊδεύεται ο ένας τον άλλον!". Και έπειτα κάθεσαι κάτω και αντιλαμβάνεσαι πόσο λίγο νόημα θα έχει.</span></div><div style="color: #674ea7;"><span style="font-size: large;"> Εκείνοι δεν θα σε ακούσουν . Η φωνή σου δεν θα ακουστεί καν. Θα καλυφθεί από την δική τους βαβούρα που θα' ναι σα να μην μίλησες ποτέ. Σχεδόν δεν θα σε προσέξουν και θα συνεχίσουν ανέμελοι να καταβροχθίζουν τα κρουασάν και τους καφέδες. Ανενόχλητοι και ευτιχισμένοι για το "κοινωνικό τους έργο".</span></div><span style="font-size: large;"><span style="color: #674ea7;">Αγαπώ το θέατρο, αλλά αυτό είναι οπωσδήποτε μια πολύ κακή παράσταση.</span></span></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-5191588725438800382011-03-16T08:08:00.000-07:002011-03-16T12:25:31.947-07:00Θεωρία της Loica Νούμερο 5 (αρχίσαμε πάλι...)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #351c75;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh6.googleusercontent.com/-2wzZ7v_6Nfo/TYDSbaeMXQI/AAAAAAAAALU/mETG1NBRAA8/s1600/confused.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://lh6.googleusercontent.com/-2wzZ7v_6Nfo/TYDSbaeMXQI/AAAAAAAAALU/mETG1NBRAA8/s320/confused.PNG" width="299" /></a></div><div style="color: #351c75;"><br />
</div><div style="color: #351c75;"><br />
</div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">'Οταν ο χρόνος κυλάει σ' ένα γραφείο μίζερο, που μόνο στα βιβλία του Κάφκα θα μπορούσες να φανταστείς, και εσύ απλά κοιτάς το ταβάνι.</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Πιάσε ένα μολύβι και ένα χαρτί και άρχισε να παρατηρείς εσένα. Ναι, ναι καλά άκουσες. ΕΣΕΝΑ.</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Τον ρυθμό της ανάσας σου, την στάση του σώματος σου( επειγόντως γιόγκα). Τα τικ που δεν εμφανίζεις ποτέ όταν είσαι με κόσμο. Αποχαυνωμένος, κάνεις τρείς με τέσσερις σκέψεις και αυτές τόσο ρηχές και ανούσιες.</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Προσπαθείς να ανοίξεις το Facebook στην ζούλα, μήπως και είναι κανένας συνδεδεμένος και του στείλεις σήμα SOS για το πόσο θανάσιμα βαριέσαι.Ακόμη και αυτό μετά βίας.</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Το πιο δημιουργικό που σκέφτεσαι είναι το φαï που θα μαγειρέψεις, αλλά και αυτη η σκέψη διακόπτεται από το "πεζό" γουργούρισμα της κοιλιάς σου. </span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Πηγαίνεις καμιά δεκαριά φορά τουαλέτα για να αλλάξεις παραστάσεις και αέρα για να μη χασμουριέσαι μονίμως, καθώς στο κακόμοιρο γραφειάκι που βρίσκεσαι παράθυρο δεν υπάρχει και άντε να οξυγονωθεί ο εγκέφαλος...</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Και έπειτα για να νιώσεις καλύτερα μετά από την κρίση που σε πιάνει για το τί ακρίβως κάνεις, εκλογικεύεις και λες " Nα που τελικά η ψυχολογία με βοηθάει τουλάχιστον στο να παρατηρώ τον εαυτό μου...(βέβαια, αφού δεν καταφέρνεις να το κάνεις με τους άλλους εδώ που σ' έχουν έγκλειστη.)</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Και εδώ επιστρέφει η Loica του προηγούμενου post ....Από την θεωρία στην πράξη κυρά μου έχεις πολύ ακόμη...αλλά ίσως να μη φτάσεις ποτέ και σε αυτήν την πράξη, μιας και τόσο σου αρέσουν οι θεωρίες...</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Εσένα; Πώς ήταν η μέρα σου σήμερα; (μπας και ανακτήσω την αλληλεπίδραση με τον έξω κόσμο...)</span></div><span style="color: #351c75; font-size: large;">Καλημέρα.</span></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-20408461450067208042011-03-14T09:06:00.000-07:002011-03-14T09:19:41.304-07:00ΑντιΘεωρία της Loica Νούμερο 124356547876980......<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #351c75; text-align: left;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-jc7PMirUqAE/TX4-C5fu6TI/AAAAAAAAALM/VknUZnkSATQ/s1600/tumblr_lhzhem6PP91qcjclio1_500_large.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="210" src="https://lh4.googleusercontent.com/-jc7PMirUqAE/TX4-C5fu6TI/AAAAAAAAALM/VknUZnkSATQ/s320/tumblr_lhzhem6PP91qcjclio1_500_large.png" width="320" /></a></div><br />
<br />
<span style="font-size: large;">Καλές οι θεωρίες....αλλά στην πράξη τι γίνεται;Εκεί όλα αλλάζουνε.</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">Μα ποιά είναι αυτή η Loica και η κάθε Loica που θα μας σερβίρει κάθε τρεις και λίγο και μια εξυπνάδα με την μορφή θεωρίας κιόλας (ας γελάσω).</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Είναι εκείνες οι μέρες που ξυπνάς και αρνιέσαι ένα alter ego σου (γι 'αυτό χρειάζεται να έχεις και πολλά...έχεις πάντα μια προσωπικότητα πρόχειρη να πλασσάρεις σε όσους πολύ ευχαρίστως θα σε αμφισβητήσουν).</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Ξυπνάς λοιπόν, με όλη την καλή διάθεση να βάλεις ένα λιθαράκι στον μικρόκοσμο σου. Δε σου βγαίνει όπως θα ήθελες και αμφισβητείται ο ρόλος σου, αναρωτιέσαι τι κάνεις, τι έκανες τόσα χρόνια και θέλεις μόνο να διασκεδάσεις, να περνάς καλά και να κάνεις μποέμικη ζωή με τους έρωτες της ζωής σου (και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτούς με τα μέλια, σιρόπια και χαριεντίσματα..). </span><br />
<span style="font-size: large;">Αποφασίζεις να αψηφίσεις τα πάντα και να φέρεις τα πάνω κάτω στη ζωή σου...και έτσι ξεκινάς να γράφεις και το ένα φέρνει το άλλο , έχεις όλες τις απαντήσεις αλλά και καμία... </span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Στην πράξη οι άνθρωποι άλλα λέμε και άλλα κάνουμε. Μας είναι τόσο δύσκολο να πούμε στον άλλο πόσο σημαντικός είναι, να πούμε την αλήθεια και να ερωτευτούμε μέχρι τελικής πτώσεως. Οι θεωρίες μας δημιουργούν εικόνες και οι εικόνες εμπόδια. </span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Ψάχνουμε γκουρού, μάγισσες , μέντιουμ, ψυχολόγους και παπάδες για να μας πούνε την αλήθεια ενώ δε ξέρουμε αν υπάρχει αλήθεια. Η αλήθεια είναι μέσα μας, θαμμένη απο όλους τους παραπάνω καλοθελητές που μας έχουν ευνουχίσει συναισθηματικά με θεωρίες, δόγματα, αναλύσεις, φιλοσοφίες και λόγια του αέρα.</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Έτσι είναι όταν μια μέρα αποφασίζεις να κάνεις την επανάσταση σου στο χαρτί (κατάλοιπα του ρομαντισμού)..και το πιο επαναστατικό που καταφέρνεις να κάνεις είναι να ανεβάσεις καμιά ψαγμένη φωτογραφία στο facebook(όσο πιο πολλά like τόσο πιο μεγάλη η προσφορά σου στην ανθρωπότητα) , να κατεβάσεις κανένα καινούριο album και να κάνεις post σε ένα απο τα blog σου ξυπνώντας τον μικρό δημοσιογραφοποιητάκο μέσα σου.....</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Όσο για το τι ρόλο βαράς ή αν θα βαρέσεις κάποτε στην αγορά εργασίας, αυτό είναι άλλη ιστορία που δεν προτίθεται καμία προσωπικότητα ,από αυτές που διαθέτω πρόχειρα, να αναλύσει...</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Kαι έτσι λες, ας αυτοσαρκαστώ σήμερα, να κάνω και καλή εντύπωση στο κοινό μου.. (αυτούς ντε...τους 5 , 10 καημμένους φίλους που πρήζεις όλη μέρα να σε διαβάσουνε και έχεις καταφέρει να κάνεις πλύση εγκεφάλου επιτυχώς..) " ma afou eínai teleio! katapliktiko", "To xeis afou re!", " prepei na ta ekdoseis "κτλ....Και δώστου εσένα φουσκώνουν τα μυαλά σου και επαναλαμβάνεις συνεχώς το μοτίβο...ζω έντονα, γράφω, υπάρχω..</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;">Σήμερα δεν θα σου δώσω καμία θεωρία, γιατί απλά τις ακυρώνω. Δεν υπάρχουν ...και η Loica για την ώρα απουσιάζει. Κάνε τώρα ένα like στο post για να ζήσουμε εμέις καλά και οι άλλοι καλύτερα...</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><br />
</div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-23181821351605677112011-03-03T13:01:00.000-08:002011-03-05T07:35:52.663-08:00Η τρελή επιστροφή της Loica*( πιο τρελή από ποτέ)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://lh4.googleusercontent.com/-Q-7ijEwF7Fo/TXABPmhdSAI/AAAAAAAAAJ4/S1-ZZt987yc/s1600/john_baldessari-raised_eyebrows-furrowed_foreheads-three_ufos_aloft-2009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://lh4.googleusercontent.com/-Q-7ijEwF7Fo/TXABPmhdSAI/AAAAAAAAAJ4/S1-ZZt987yc/s320/john_baldessari-raised_eyebrows-furrowed_foreheads-three_ufos_aloft-2009.jpg" width="233" /></a></div><div style="color: #351c75;"><br />
</div><div style="color: #351c75;"><br />
</div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;">Θεωρία της Loica νούμερο 4</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όταν πιστεύεις ότι τα όνειρα σου πραγματοποιούνται μέσω της θετικής ενέργειας και του μαγνητισμού. Είσαι παρανοικός ;ολίγοντι τρελός; Είσαι και αυτό.</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η τρέλα έχει την δική της ιστορία ( όπως και ο δρόμος..). Στην διάρκεια των αιώνων είχε διαφορετική μορφή, διαφορετικούς αποδιοπομπαίαους τράγους, άλλο όνομα. Πάντοτε όμως αντιπροσώπευε το Ξένο, το Αποκλίνον από τη νόρμα. Όλοι είμαστε λίγο εώς πολύ τρελοί.Όλους μας γοητεύει στο βάθος.Μας εξιτάρει.</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το να πιστεύεις λοιπόν πως τα πράγματα στην ζωή τα προκαλείς εσύ και η ενεργεία σου δεν είναι και πολύ "φυσιολογικό". Είναι τρελό να πιστεύεις πως θα πετύχεις ένα στόχο χωρίς όμως να'χεις και ένα καλά οργανωμένο πλάνο. Απλά να το έχεις στο περίπου, να τριγυρίζεις εκεί που όλα έχουν να κάνουν με αυτό.</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> Να παθιάζεσαι , να μιλάς με εμμονή γι' αυτό, να πρήζεις τους φίλους σου, να τους μαγνητίζεις, να τους χρησιμποποιείς για να γράψεις στο blog σου(με την καλή έννοια), για να γράψεις την προσωπική σου ιστορία.</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο στόχος δεν έρχεται πάντα με γραμμική πορεία πραγματοποίησης μικροστόχων, μπορεί να επιτευχθεί και μέσω μιας παράλληλης ενασχόλησης με διάφορα μικροπράγματα που από εκεί που δεν το περιμένεις σε οδηγούν στο όνειρο.</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Χωρίς την τήρηση ενός αυστηρού προγράμματος και στρατηγικής ο πλάγιος/ ελεύθερος/μοιραίος ή όπως αλλιώς μας αρέσει τρόπος για να φτάσεις στο επιθυμητό, κρύβει ένα μυστικό. Ζείς πιο πολύ τις μικρές στιγμές χωρίς το ψυχαναγκαστικό άγχος να επιτευχθεί ο στόχος σου, ο οποίος καταλήγει να γίνει αυτοσκοπός. Συνεπώς, με το που ολοκληρωθεί ίσως η ζωή σου φανεί μάταιη..μετά την ολοκλήρωση του στην οποία έχεις τόσο επενδύσει..τι; και η ματαιοδοξία σου χτυπάει την πόρτα..</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #351c75; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είναι τρελό ή όχι να πιστεύουμε στην πραγματοποίηση των ονείρων μας μέσω της έντονης ζωής και της θετικής προδιάθεσης μικρή σημασία έχει. Αυτή η τρέλα πολλές φορές είναι η ίδια η ζωή, μπορεί να σου δείξει το προσωπικό σου νόημα και να δώσει αξία στους μικροστόχους/ στιγμές.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: large;">Άφησε την να σε παρασύρει...Είμαστε ακόμη αρκετά ελεύθεροι να νιώθουμε τρελοί και να </span><br />
<span style="font-size: large;">δημιουργούμε χωρίς τoν φόβο να μας στείλουν στην Ιερα Εξέταση όπως τις μάγισσες στον Μεσαίωνα.</span></div><br />
</div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-34846082534155510112011-02-16T14:54:00.000-08:002011-02-16T15:11:51.418-08:00Θεωρία της Loica Νούμερο 3<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="color: #674ea7;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-44O4mojmyTA/TVxV8t3EwMI/AAAAAAAAAJQ/36lFCcYoLbI/s1600/body%252Cfloor%252Croom%252Csurreal-f571ede19a546bec7b99997a262a6d14_i.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-44O4mojmyTA/TVxV8t3EwMI/AAAAAAAAAJQ/36lFCcYoLbI/s320/body%252Cfloor%252Croom%252Csurreal-f571ede19a546bec7b99997a262a6d14_i.jpg" width="237" /></a></div><br />
'Οταν μια στιγμή σε καλεί απλά ζήστην. Μην την αγνοήσεις.</div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;">Ο χρόνος δεν υπάρχει. Τον έχει επινοήσει ο άνθρωπος...Όμως όλα αυτά τα ξέρεις..έχεις διαβάσει βιβλία κβαντικής φυσικής(οπωσδήποτε), έχεις δει σαπουνόπερες επίσης και ταινίες επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους. </div><div style="color: #674ea7;">Ο χρόνος μπορεί να μην υπάρχει λοιπόν, εκείνο που υπάρχει όμως είναι η στιγμή. Αυτή τη στιγμή που τρως μια ωραία σαλάτα σε ένα ωραίο μπαρ και γράφεις στο blog σου, που δοκιμάζεις ένα ωραίο ρούχο, που δίνεις ένα φιλί σε κάποιον που αγαπάς, που πηγαίνεις για καφέ με έναν φίλο που έχεις καιρό να δεις. Οι στιγμές που χασκογελάς με τους φιλούς αράζοντας στον καναπέ, που κλείνεις τον μάτι στον τυπά στο απέναντι τραπέζι. Η στιγμή που κλαίς, που γελάς, που νυστάζεις, που γεύεσαι τον καφέ μετά το μεσημεριανό, που μυρίζεις το κερί το βράδυ στο δωμάτιο λίγο πριν κοιμηθείς, η στιγμή που γράφεις σε ένα εραστή από μακρυά. Όλες αυτές οι στιγμές είναι η μικρή σου αλήθεια...και άλλες τόσες. Η πραγματικότητα σου. Μόνο τότε υπάρχεις. Το υπόλοιπο είναι λέξεις που προσδίδουν άγχος, φοβίες και............ΟΝΕΙΡΑ.</div><div style="color: #674ea7;"><br />
Εδώ είναι η αντίφαση. Γιατί αυτή είναι η φύση μας.</div><div style="color: #674ea7;">Τα όνειρα ομορφαίνουν τις στιγμές. Είναι ο λατρεμένος εραστής και συντροφος της στιγμής αλλά και ο αιώνιος εχθρός της. 'Οσο πιο πολύ ζείς την στιγμή τόσο θες να ονειρεύεσαι και όσο ονειρεύεσαι ξεχνάς να ζήσεις την στιγμή. </div><div style="color: #674ea7;"><br />
</div><div style="color: #674ea7;">Συμπέρασμα: Απλά κάνε την στιγμή σου όνειρο και τα ονειρά σου πραγματικότητα.</div></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-85296573392011299812011-02-05T14:51:00.000-08:002011-02-08T12:05:38.362-08:00Θεωρία της Loica Νούμερο 2<div class="MsoNormal" style="margin-left: -1cm; text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><span style="color: #5f497a; line-height: 115%;">Μ</span></span> <br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/__xzJds8iJNM/TVGczh0jb2I/AAAAAAAAAJE/G8dL9-nIHoA/s1600/ballet%252Cdance%252Cdancing%252Cfairytale%252Cphotography%252Cpicture-06094877a0c3cc734ccebbb5507907e8_h.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="161" src="http://1.bp.blogspot.com/__xzJds8iJNM/TVGczh0jb2I/AAAAAAAAAJE/G8dL9-nIHoA/s320/ballet%252Cdance%252Cdancing%252Cfairytale%252Cphotography%252Cpicture-06094877a0c3cc734ccebbb5507907e8_h.jpg" width="320" /></a></div><span style="color: #5f497a; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μια μέρα είναι μια ζωή και μια προσωπικότητα.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εκεί που περπατούσα για να πάω στο καφέ της οδού </span><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Carme</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> να κοιτάξω τα </span><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">email</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">μου (στο καινούριο σπίτι δεν έφτασε ακόμη ο κόσμος του διαδικτύου, αποτοξίνωση λοιπόν), συνάντησα καινούρια πρόσωπα,παραστάσεις και προτάσεις.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpFirst" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ακόμη και αν βρίσκεσαι στην πιο μουντή σου περίοδο, καταθλιπτική, απόγνωσης κτλ..βγες έξω, γιατί απλά ποτέ δεν ξέρεις.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Παρατηρώντας τι φοράνε οι περαστικοί, πως εκφράζονται, τι λένε, πως κοιτάνε(αν σε κοιτάνε ακόμη καλύτερα), έχεις ζήσει μια ζωή ολόκληρη.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μην κουβαλάς έξω την πεσιμιστική σου διάθεση γιατί μπορεί να συμβαίνει το πιο εξαιρετικό γεγονός της ζωής σου και να μην το βλέπεις λόγω της μουντάδας σου. Η μιζέρια τυφλώνει.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Βρες την </span><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Loica</span><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">που κρύβεις μέσα σου.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το να έχεις πολλές προσωπικότητες δεν είναι κακό. Τον τελευταίο χρόνο της ζωής μου το ανακάλυψα και είναι πολύ δημιουργικό. Ας με συγχωρήσουν οι κλινικοί ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι που ελπίζω να μη με διαβάζουνε... Βλεπεις τους γυρω σου να ενθουσιάζονται με το παιχνιδι των προσωπικοτήτων αγνοώντας συχνά ότι μπορούν και αυτοί να το κάνουν ή ακριβώς επειδή </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ενδόμυχα </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">γνωρίζουν ότι συμβαινει και σε αυτούς ταυτίζονται και σε χειροκροτούν (αλλο που δεν θέλεις και εσύ).Μπορείς να έχεις κολλητούς από γιατρούς μέχρι τραβέλια. Και να αγαπιέσαι με όλους. Μπορείς να παίρνεις κατι διαφορετικο απο όλους αυτούς που σε περιτριγυρίζουν. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατι θα πρέπει να είμαστε συνοχικοί σαν προσωπικότητες και να μην έχουμε ασύμβατες πλευρές που συνυπάρχουν αρμονικά..</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Με τις προσωπικότητες σου αγαπάς τις διάφορες πλευρές σου. Την σκοτεινή,την θλιμμένη, την σοβαρή, την τρελή, την μίζερη, την αυστηρή...και όλα αυτά είσαι εσύ. Απόδεξου τες και δημιούργησε...Μην κάνεις το λάθος και τις προσπερνάς σαν να μην υπάρχουν..κάποια μέρα θα γυρίσουν και θα σε εκδικηθούν.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpMiddle" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Βγαίνοντας από το σπίτι, ακόμη και αν είσαι άφραγκος και ξέρεις εκ των προτέρων πως κανείς δε θα σου έστειλε </span><span lang="ES" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">email</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> για δουλειά, παρατήρησε τους γύρω σου και ανακάλυψε εσένα.</span></div><div class="MsoListParagraphCxSpLast" style="margin: 0cm 94.25pt 10pt 2cm; text-align: justify; text-indent: -18pt;"><span lang="EN-US" style="font-family: Symbol; font-size: 12pt; line-height: 115%;">·<span style="font: 7pt "Times New Roman";"> </span></span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Find your Loica and make your history…</span></div></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-41304645498129815262011-01-28T16:34:00.000-08:002011-02-16T14:57:26.612-08:00OFF* Θεωρία της Loica Νούμερο 1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/__xzJds8iJNM/TUNghuPk2RI/AAAAAAAAAI8/XWH-VNcXhbE/s1600/bw%252Csurreal%252Cart%252Cphotography%252Csurrealism%252Cconcept-2301db1aded0e589f5c6e16ed4b58e74_h.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/__xzJds8iJNM/TUNghuPk2RI/AAAAAAAAAI8/XWH-VNcXhbE/s320/bw%252Csurreal%252Cart%252Cphotography%252Csurrealism%252Cconcept-2301db1aded0e589f5c6e16ed4b58e74_h.jpg" width="320" /></a></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Είπες να φλερτάρεις λίγο μιας και δεν βγήκες.</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ένα like ήταν αρκετό.</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Του έστειλες "ωραίο βιντεάκι, ωραία που τα λες, που τα γράφεις και άλλα τετοια"</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Το ένα έφερε το άλλο και ήδη μιλάτε 8 ώρες απο την ώρα που έγινε εκείνο το αναθεματισμένο like.</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> Και πάνω που έχεις πετύχει το πολυπόθητο σημείο "στο ψητό" λαικιστί...έρχεται η άλλη τρελαμμένη και αφηνιάζει που το δικό της chat είναι νεκρό από μοιραίους διαδικτυακούς γκόμενους και πιο συγκεκριμένα που ο Ένας ο μοναδικός που έχει καταντήσει σχέση πλατωνική από απόσταση</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">( επιστροφή στον ρομαντισμό κατα μια έννοια) δεν της μιλάει και βγαίνει off...</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">off έχoυμε βγει εμείς της λέω και με κοιτάει με απορία..</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ LOICA Νº 1:</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Στο facebook δεν ισχύει ό,τι ισχύει στην πραγματική ζωή.</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><br />
</div><ul style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><li><span style="font-size: large;">To ότι σου μιλάει στο chat δεν σημαίνει πως θέλει να είστε μαζί αλλά ούτε και ότι σε θέλει για μόνο για ένα βράδυ(σύνδρομο άσπρο/μαύρο). </span></li>
<li><span style="font-size: large;"> Αν βγαίνει off o "ποθητός/η" το πιο πιθανό είναι να σε έχει σε λίστα(γίνεται και αυτό, πρόσφατα το ανακάλυψα) ή απλώς να μην θέλει να είναι on. Ίσως να θέλει να αποφύγει κάποιον ή κάποιους από τους υπόλοιπους 899 "φίλους" που έχει.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Όταν κουβεντιάσεις πάνω απο μία ώρα με το πρόσωπο δεν σημαίνει και κάτι, το πιό πιθανό είναι να σκοτώνετε τον χρόνο σας αμοιβαία.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Το γεγονός ότι είστε σε μία καθημερινή επικοινωνία, ότι σου κάνει like σαν λυσσασμένος σε ότι ανεβάσεις στον τοίχο σου, το ότι κάνετε chatting, flirting, ανταλλαγή ιδεών, συνταγών κτλ. δεν σημαίνει ούτε ότι "παίζει κάτι",ούτε ότι είστε κολλητάρια.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Το ότι ξημεροβραδιάζεστε στέλνωντας videos στο youtube δεν σημαίνει ότι ταιριάζετε και είστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλον.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Οι σχέσεις είναι από μόνες τους πολύπλοκες μην τις κάνουμε ακόμη περισσοτερο.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Το φατσοβιβλίο δεν έχει αντικαταστήσει ακόμη την τηλεφωνική συσκευή, μην έχεις ψευδαισθήσεις. . Αν στο chat πει το εξής πετυχημένο" να βγούμε καμιά μερα" ή αλλιώς "να δούμε πότε θα κάτσει να βγούμε", δεν συνεπάγεται ότι θα γίνει κιόλας. Συνεπώς, αν σου τηλεφωνήσει θέλει να σε δεί αλλά ούτε και αυτό σημαίνει κάτι.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Η ζωή δεν είναι facebook. To facebook από την άλλη έχει κάτι από την ζωή και είναι ζωή.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Το facebook είναι σαν μια κοινωνική εκδήλωση, ένα πάρτυ όπου όλοι περιφέρονται φορώντας τις πιό chic ενδυμάσιες τους , τα πιο εκκεντρικά τους συνολάκια, τα πιο πιασάρικα χαμόγελα. "Πουλάνε" τις καλωπισμένες φιλοσοφίες της μιας νύχτας και τα κομψά ευγενικά τους χαμόγελα, φλερτάρωντας με όλους....ναι, με όλους! Είσαι μοναδικός και αξιοθαύμαστος όση ώρα κρατάει η συνομιλία σας...δύο λεπτά, πέντε ώρες; Τόσο. Έπειτα το άστρο σου σβήνει μέχρι ο επόμενος διαδικτυακός εραστής να εμφανιστεί και να σου κάνει ένα like..και από εδώ πάν και άλλοι.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">To γεγονός ότι έχεις μάθει λεπτομέρειες για την ζωή του άλλου (πόσα σπίτια έχει , ποιό είναι το αγαπήμενο του φαγητό,ποιός είναι ο αγαπημένος του σκηνοθέτης, τι χρώμα βρακί φοράει (αν φοράει), αν έχει κάνει τρίο κτλ..δεν σημαίνει και πως όταν βρεθείτε θα είναι σαν να τον ξέρεις μια ζωή, το κλασσικό "είναι σαν να γνωριζόμαστε χρόνια" που τόσες φορές έχεις ξεστομίσει.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Οι αγγλικές λέξεις την ώρα του chat τύπου "baby", "i like u", ti kaneis tonight?" αντιστοιχούν σε τύπο playboy (ή gameboy) κατά ένα 90%, το υπόλοιπο 10% αντιστοιχεί σε αυτούς που απλά μαθαίνουν αγγλικά και κάνουν practice και είναι σε επίπεδο Α Junior.</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Όλα τα παραπάνω τα ξέρεις και δεν γουστάρεις να σου τα υπενθυμίζει κανένας ηλίθιος, που μια μέρα του την έδωσε να κάνει blog (μάθανε όλοι τώρα..).</span></li>
<li><span style="font-size: large;">Κάνε παιχνίδι...μην είσαι αντιfacebook -κατά το αντικοινωνικός, μουντός, ξενέρωτος, παλαιομοδίτης κτλ...- αλλά μην το παίρνεις και πολύ στα σοβαρά..( βλέπε σχετικό επεισόδιο south park).</span></li>
</ul><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: </span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: #8e7cc3; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">'Οσο λιγότερες προσδοκίες, αναλύσεις και εικασίες τόσο το καλύτερο. Σε αυτήν την περίπτωση στο facebook ισχύει ότι και στην πραγματική ζωή. Εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα-θεωρία Νº 1.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br />
</span></div></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7548915889336508432.post-48781876379953618562011-01-28T07:44:00.000-08:002011-01-28T07:44:13.629-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/T-G4TCGZhhY?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>mundo de brujahttp://www.blogger.com/profile/12624735107177790610noreply@blogger.com0